Tímarit Máls og menningar - 01.12.1968, Blaðsíða 67

Veran, leikurinn og óskin
Allir á plastbotnum. Hann hefur flengt manninn fyrir að selja fiskinn í stað
þess að éta hann í kjaftinn á sér.
Þetta er nú eitt frægasta dæmi úr sögunni, sagði gamla konan. Þú hefur
víst ótal oft heyrt um eymdina í kvöldvökum útvarpsins.
Ég stend með honum, rumdi Boggi. Gegn ykkur rottunum.
Ég líka, sagði Kristján. Hann forðaði bókunum. Nú er óhætt við fáum
þær. Fínasta máltíð kostar aðeins fimm hundruð krónur með rauðvíni og
prósentum.
Við höfum aldrei talið okkur til kotunga, sagði gamla konan. Hvemig
sem hann kúgaði var þjóðin alltaf jafn stolt og húðstrýktur maður kotroskn-
ari en kóngurinn. Það segir sitt.
Oft hef ég spurt sjálfan mig, sagði Sveinn, ætli fólk hafi enga grein gert
sér fyrir því hvað það át mikil verðmæti. Nei. Annars hefði það heldur soltið
í hel eða gengið berlappað. Fólk hugsaði aðeins um líðandi stund. Eins og
nú.
Heldurðu gúllasið í hádeginu hefði orði milljóna virði eftir öld, spurði
Kristján. Af hverju geymdirðu það ekki. Af hverju átum við leifarnar í
kvöld.
Hún þarna þótt mikil sé í kokkhúsbókunum er ekki orðin jafningi Snorra
Sturlusonar, glotti Sveinn.
Og þið engir guðir heldur, svaraði konan hæðnislega.
Okkar frelsisbarátta náði hæst þegar hann á skildinum þarna, sagði gamla
konan.
Sagði við mótmælum allir danska svínakjötinu og steikti kálfskinn og át
fyrir þrjár milljónir enda vandist hann fyrir vestan að borða grillað íslenzkt
steinbítsroð með rammíslenzku smjöri, sagði Boggi.
Þjóðin laut aldrei það lágt hún æti svín, sagði gamla konan.
Heldur skít, sagði Boggi. Og gerði sig merkilega á svip.
Færeyjar eru eina nýlendan í Evrópu og Grænland í Ameríku, sagði
gesturinn: Danir eiga báðar. Og ég gæti kvartað enda hvort tveggja færeysk-
ur og grænlenzkur.
Við þekkjum helmingi meiri kúgun en þið, hnussaði konan. Þú hefur
ekki hlustað á framhaldsleikritið þegar sendimaður konungs löðrungaði
betlikerlinguna en hún sagði hnarreist: Kinnhestur yðar herra etasráð skal
verða uppi meðan ísland stendur. Þá áttu íslenzkir betlarar sitt stolt. Og
fræddu okkur ekkert um kúgun góði minn.
Wow wow, öskraði Boggi.
18 TMM
273