Tímarit Máls og menningar - 01.12.1968, Síða 64

Tímarit Máls og menningar
silarssuak nipaimat
tipatsuvividlunga.
Landið er harðbýlt og fróðlegt en fólkið fáfrótt. Og heldur vildi ég búa
hérna, sagði Sveinn og ók sér.
Mulagok naut þess að sveima í ljóði kvöldkyrrðarinnar glaður í þögn
náttúrunnar, sagði maðurinn og honum vöknaði um augu. Já hann sat oft á
klöppunum í hópi ónýtu gamalmennanna sem við ónýtið höfðu breytzt í
töfraþruglara. Hvorki tunglið elli né sorgin né heldur tíminn vinnur á þeim.
Mér skilst þeir yrðu lélegir í vinnu spangólandi um lunga og punga, sagði
Sveinn.
Þetta er aðeins rímið, sagði konan.
Þá vantar skýringar, sagði Sveinn. Eitthvað hljóta orðin að merkja.
Komdu með þær. Annars verður frásögnin engin.
Fífl, sagði konan. Ertu sú vél sem þarf að fá allt númerað. Maðurinn
skrásetur ekki fjalir og flytur rústir á safn í okkur heldur vekur hann hljóm-
grun um eitthvað. Sko jafnvel Kristján gapir af undrun. Ég er fullfær sjálf
um að tína úr þræði og spinna kjósi ég merkingu í stað leyndarmáls sem er
hið eina sanna mál alls. Allt. Hitt er lygi, sagði hún, gekk yfir gólfið, lyfti
derhúfunni af manninum og kyssti lauslega á hvíta ennisrönd.
Eitt vitað um þessa þjóð er hvað kvenfólkið stendur framarlega í ástum,
sagði Sveinn. Eru þær öld á undan sænskum myndum.
Heldurðu hann sé einhver svör, spurði konan. Leyfðu manni einu sinni að
heyra eitthvað annað en landafræði.
Slepptu þá manninum og ekkert káf, skipaði Sveinn.
Honum ætti að vera styrkur í snertingu við áheyrandann, sagði konan.
Asni. Við erum sex sem hlustum. Gípa. Ekki þú ein, sagði Sveinn.
Konan glotti. Hún flutti sig af stólbríkinni og gesturinn hagræddi sér.
Ná í og ná ekki í neitt, sagði hann makindalega. Til þess þarf mikinn og
sterkan bjór. Engin sómakær manneskja stynur undir manni já elskan mín
innan tólf daga. Og Mulagok sagði erfiðara að kreista fram ást en ost úr
steinum hvíta mannsins.
Eru konurnar einhverjar undirlægjur, spurði konan.
Þær fæðast hórur, sagði Kristján.
Nei, andmælti maðurinn. Bara stynji hún já elskan mín eftir tólf sólar-
hringa og örmagnist síðan. Hinar spretta fram úr fletinu og mamman sem
vaktar lætur þær blása upp óelta rostungsblöðru. Mistakist þeim verða þær
270