Tímarit Máls og menningar - 01.12.1968, Page 80

Tímarit Máis og menningar
vit sín unz hún yfirvann mótstöðu hans að fullu og greindi ekki lengur að
anda hans og líkama.
Komin út gaf hún sér aðeins tíma til að steypa yfir sig hvítri dulu sem lá
við þröskuldinn, hljóp síðan beinustu leið til kirkju þar sem brúðguminn
beið við altarið. Hann hraðaði sér til móts við hana og í feginleik stundar-
innar seildist hann eftir hönd hennar til að þrýsta á hana kossi. Brúðurin
stanzaði í miðju spori þegar hún sá hvað hann hugðist gera — innan skamms
mundu heitar varir hans afhjúpa líflausa, kalda gerfihöndina. Hjartað barð-
ist í brjósti hennar af ótta, blóðið þaut um æðar eins og það ætlaði að
sprengja þær unz hún fann skerandi sársauka í úlnlið — en aðeins rétt í
svip — svo opnuðust æðar og hún fann streyma með blóðinu frá innstu
hjartarótum og út í yztu góma gerfihandar lævísa gleði yfir velheppnuðu
bragði.
286