Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.03.1977, Page 30

Tímarit Máls og menningar - 01.03.1977, Page 30
Georg Brandes Lér konungur I leikritinu um Lé konung hefur Shakespeare kafað hyldjúp skelfinganna til botns og hvorki leyft hug sínum ofboð né ístöðuleysi. Sá sem staddur er á þröskuldi þessa verks, finnur til fjálgleika, líkt og stæði hann á dyra- þrepi Sixmsar-kapellu með loftmálverkum Michelangelos. Þó ristir kennd hans miklu dýpra, neyðarópið lætur sárar í hlustum, samræmi hins fagra er á annan veg rofið af misklið örvæntingarinnar. Óþelló var aðeins tigulegt stofutónverk, einfalt og auðsótt, þó að átakan- legt væri. En þetta verk er simfónía leikin af gífurlegri hljómsveit, þar sem öll tónbönd jarðlífsins kliða og hvert um sig margradda. Lér konungur var stórbrotnast þeirra verkefna sem Shakespeare hafði sett sér, viðamest og mikilfenglegast. Oll sú sára hörmung, sem verða má í samskiptum föður við börn sín, speglast þar í fimm leikþáttum, ekki löngum. Ekkert skáld síðari tíma hefur lagt í að leiða sjónum slíkt efni; enginn hefði heldur náð tökum á því. En það gerði Shakespeare án þess vart yrði nokkurrar áreynslu; svo feiknalegu valdi hafði hann náð á mannlífinu í heild sem yrkisefni, þegar hann stóð á hátindi snilldar sinnar. Hann fjallar um efni sitt með yfirburðum andlegrar hreysti, og er þó í hverju atriðinu eftir annað svo hrífandi viðkvæmur, að það er sem vér heyrum ekka hins ógæfusama mannkyns á bak við harmleikinn sjálfan, líkt og á sjávarströnd ymji linnulaust andvörp úthafsins mikla. Hvernig var Shakespeare til þess búinn að takast á við slíkt efni? Leik- ritið sjálft fer ekki dult með það. Hann stóð á hágnípu mannsævinnar, hafði lifað sem næst 42 ár, átti tíu ár ólifuð, en eflaust ekki meira en sjö andlega frjósöm. Nú vó hann í hendi sér bæði það sem gerir lífið verra en dauðann, og það sem gerir lífið þess virði að lifa, það sem er oss lífs- andaloftið sjálft og hjartasefandi Kordelíu-huggun í kvöl vorri, og hann stefndi því öllu í tortímingu svo algera sem glötun alls heimsins. Með hvaða hugarfari gekk Shakespeare að þessu verki? Hvað ólgaði honum 20
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118
Page 119
Page 120
Page 121
Page 122
Page 123
Page 124
Page 125
Page 126
Page 127
Page 128

x

Tímarit Máls og menningar

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.