Tímarit Máls og menningar - 01.03.1977, Blaðsíða 100

Tímarit Máls og menningar
Nú var sálusorgari herbúðanna í Triente einmitt á höttunum eftir nýjum
þjóni og kom í eigin persónu til að velja hann úr liðinu.
Engan þarf að furða þótt hann ræki augun í elskulegt fésið á Svejk
góðadáta þegar hann skimaði um skálann, né kom það neinum á óvart að
hann lamdi í öxl Svejks segjandi:
„Komu með!“
Svejk góðidáti smndi því þá upp að hann hefði ekkert til saka unnið en
liðþjálfinn gaf honum duglegt spark og dró hann á skrifstofuna.
A skrifstofunni beiddi undirforinginn herprestinn margfaldlega afsök-
unar og útlistaði fyrir honum hverslags drullusokkur Svejk væri. Samt tók
háæruverðugur séra Kleinschrott fram í fyrir honum og sagði:
„Drullusokkur getur nú haft gott hjartalag," en Svejk góðidáti kinkaði
kolli.
Ur skammakróknum ljómaði þetta skælbrosandi andlit með falslausu
tilliti eins og tungl í fyllingu. Hafandi séð þetta meinlausa fés vildi sálna-
hirðir herdeildarinnar ekki heyra minnst á syndaregistur Svejks góðadáta.
Uppfrá þeim degi leið ævi Svejks eins og í sælum draumi. Hann stalst
í messuvínið og kembdi merum yfirboðara síns svo frábærlega að háæru-
verðugur séra Kleinschrott fór meir að segja um það viðurkenningarorðum
einu sinni:
„Tilkynni í undirgefni,“ sagði þá Svejk góðidáti, „ég geri mitt besta til
að þær séu ekki ver haldnar en sjálfur þér.“
Nú kom að þeim stóra degi í herbúðunum við Castel-Nuovo þegar halda
átti messu fyrir herinn. Til kirkjuþarfa notaði Augustin Kleinschrott ein-
ungis ausmrrískt messuvín frá Vöslau. Honum bauð við ítölskum vínum.
Vínbirgðirnar voru á þrotum svo hann kallaði á Svejk góðadáta og gaf
honum fyrirskipanir:
„I fyrramálið skreppur þú í bæinn að sækja vín. Það verður að vera frá
Vöslau í Neðra-Austurríki. Peningana færðu á skrifstofunni. Kauptu átta-
lítrakút og komu undireins aftur! Og gleymdu nú ekki — frá Vöslau í
Neðra-Austurríki. Út með þig! “
Daginn eftir voru Svejk fengnar mttugu krónur og svohljóðandi vega-
bréf: „Að skyldustörfum vegna vínfanga.“ Það var gert til að vörðurinn
stöðvaði hann ekki í hliðinu.
Svejk góðidáti rölti nú til bæjarins og mldraði samviskusamlega fyrir
munni sér: „Vöslau — Neðra-Ausmrríki.“ Þetta sagði hann líka þegar
86