Tímarit Máls og menningar - 01.03.1977, Blaðsíða 96

Tímarit Máís og menningar
Kæmi það fyrir að hann væri utan fangelsis þá svaraði hann skælbros-
andi öllu sem hann var að spurður, brást sæll og glaður við nýjum fangels-
unum og var hinn snarborulegasti því varla fannst sá yfirmaður í Triente
sem ekki hafði beyg af honum. Ekki þarfyrir að hann væri neinn ruddi,
þvert á móti stóð þeim þessi stuggur af kurteislegum svörum hans, elsku-
legu fasi og svo náttúrlega kærleiksbrosinu.
Hvar sem varðstjóri var á eftirlitsferð mátti hann búast við því að Svejk
sæti þar fyrir honum skælbrosandi og varpaði á hann þessari bljúgu kveðju:
„Lofaður sé frelsarinn í undirgefni! “
Walk lautínant ruglaðist alveg í ríminu þegar hann sá þetta hjartahreina,
elskulega sælubros og helst hefði hann viljað laga pottlokið á hausnum á
Svejk svo það sæti kórrétt. En hlýtt og vinalegt tillit Svejks kom í veg fyrir
allar ofbeldisaðgerðir hans. Þá birtist Teller majór svo Walk lautínant hlaut
að hvessa augun á menn sína og öskra:
„Þér þarna, Svejk, komið með riffilinn! “
Svejk hlýddi eins og honum best var gefið og kom með bakpoka. Þá
starði Teller majór heiftaraugum á vinalega forklárað andlit Svejks og
sagði á tékknesku:
„Væntanlega er yður Ijóst hvernig riffill lítur út?“
„Tilkynni í undirgefni, ekki veit ég það.“
Nú var hann færður á skrifstofuna. Þangað var komið með riffil og
haldið framanvið nefið á honum:
„Hvað er þetta? Hvað kallarðu svonanokkuð?“
„Tilkynni í undirgefni, veit það ekki.“
„Þetta er riffill! “
„Tilkynni í undirgefni, trúi því ekki.“
Þá var hann settur inn og fangavörðurinn sá sér ekki fært að láta þess
ógetið að hann væri asni. Herdeildin púlaði við æfingar upp um fjöll og
firnindi en Svejk sat aftur á móti í hægu sæti með bros á vör innanvið
rimlana.
A endanum voru allir orðnir ráðalausir með hann svo hann var látinn í
snúninga í sjálfboðaliðamessanum.
Þar lagði hann á borð, bar inn mat, bjór og vín, settist svo ábúðarmikill
við innganginn, kveikti sér í sígarettu og þrumdi af og til fram fyrir sig:
„Tilkynni í undirgefni, herrar mínir, Walk lautínant er öðlingur, stakur
öðlingur," og blés svo frá sér sígarettureyknum glaður og reifur.
Varðstjóri nokkur á eftirlitsferð varð fyrir því skakkafalli að spyrja
82