Tímarit Máls og menningar - 01.09.1985, Qupperneq 87

Ferðaleikur
— En þér finnst ekkert að því að vera með fleiri en einum manni
sömu nóttina.
— Því ekki það? Ef þetta eru sætir strákar.
— Hvort finnst þér betra að vera með þeim öllum í einu eða
hverjum á fætur öðrum?
— Hvorttveggja.
Orðaskiptin urðu sífellt snarpari. Það hneykslaði hana dálítið, en
hún kom ekki við neinum mótbárum. Maðurinn er ekki frjáls í
leiknum, leikurinn er gildra sem lögð er fyrir leikmanninn; ef þau
hefðu ekki verið að leika og ef þau hefðu verið ókunnug hefði
puttastelpan fyrir löngu getað móðgast og farið; en undankoma er
engin úr leik; liðið getur ekki flúið af velli fyrir leikslok; taflmenn-
irnir komast ekki út fyrir reitina á taflborðinu, það er ekki hægt að
komast út fyrir ytri mörk vallarins. Unga konan vissi að hún yrði
að taka því sem að höndum bæri vegna þess eins að þetta var leikur.
Hún vissi að því lengra sem leikurinn gengi, því meiri leikur yrði
hann og því varlegar yrði hún að leika. Og ekkert gagnaði að kalla á
skynsemina sér til hjálpar, að reyna að halda þjáðum huganum í
hæfilegri fjarlægð eða taka leikinn ekki alvarlega. Einmitt af því að
þetta var leikur hélst hugurinn stilltur, varðist ekki og gaf sig á vald
leiknum eins og í leiðslu.
Ungi maðurinn kallaði á þjóninn og stóð upp. „Drífum okkur,“
sagði hann.
— Hvert? spurði hún og þóttist ekki skilja.
— Vertu ekki með þessar spurningar, komdu!
— Hvurslags talsmáti er þetta!
— Talsmáti fyrir mellur.
10.
Þau gengu upp illa upplýstan stigann. Á stigapallinum framan við
salernið beið hópur þéttkenndra manna. Hann þrengdi sér aftan að
henni og tók um annað brjóstið á henni. Mennirnir við salernið
tóku eftir því og ráku upp gaul. Hún reyndi að losa sig en hann
skipaði henni að þegja. „Vertu kyrr,“ sagði hann og mennirnir létu
óspart í ljós stuðning sinn með grófum kveðjum og klæmnum at-
349