Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.12.1988, Side 97

Tímarit Máls og menningar - 01.12.1988, Side 97
Tv<er sögur boðið mér til brúðkaups dóttur sinnar. Bara að ég fengi einu sinni almennilega að éta. Hann reisti við þumalfingurinn: - Það verður súpa. Hnausþykk og feit kjúklingasúpa. Sú verður góð. Eg skal tæma úr heilli skál. Og honum fannst sem hann hámaði í sig gula og stökka kökubit- ana í súpunni, smjattaði á þeim og að þeir rynnu viðstöðulaust nið- ur. - Allir að vinna, heyrðist kallað. Litli-Jón bærði ekki einu sinni á sér. Hann minntist þess að hafa í barnæsku verið viðstaddur brúðkaup. Það var hjá ættingjum en samt fékk hann ekkert nema kjúklingalappir að borða. Hann barðist við reiðina sem blossaði upp í honum. Hann kreppti hnefann og fannst sem hann gæti lamið allt sem fyrir væri, að hann gæti barið svo ógurlega að hvergi stæði steinn yfir steini. En þumallinn stóð enn bíspertur og minnti hann á það sem hann hafði verið að hugsa. - Síðan kálbögglar. . . Eg gæti étið sextíu. . . allavega fimmtíu. Fimmtíu eða engan. - Komið ykkur að verki, heyrðist aftur kallað. Jón reis upp með erfiðismunum. Hann var svangur. Honum varð litið á svartan leirpottinn. Tómur. . . Hvað ætti líka að vera í honum nema eitthvert sull. Hann sparkaði í pottinn, fast og reiðilega. Við höggið brotnaði stykki úr honum og einn þráðurinn sem hafði haldið honum saman flæktist utan um skinnskóinn. - Farðu í heitasta helvíti, bölvaði Litli-Jón og sparkaði af sér haftinu. - Alla tíð verð ég að þræla hér í sveita míns andlitis. Gamli skarfurinn býður manni ekkert á morgun. Allan daginn var hann í vondu skapi. En enginn tók eftir því. Litli-Jón var þannig að enginn tók eftir honum, það sá hann ekki nokkur maður. Og þannig var hann alla tíð, nauða ómerkilegur. Hann var hvorki sterkur né sérstaklega aumur, hvorki stór né lítill, gekk hvorki beinn í baki né hokinn í herðum, - skar sig hvergi úr. Líktist bara manni; hafði tvö augu og eitt nef. Og líka yfirvaraskegg. Og datt aldrei neitt í hug. Ef dagur var að morgni reis hann úr rekkju, að kvöldi gekk hann til náða; þegar að því kom festi hann 487
Side 1
Side 2
Side 3
Side 4
Side 5
Side 6
Side 7
Side 8
Side 9
Side 10
Side 11
Side 12
Side 13
Side 14
Side 15
Side 16
Side 17
Side 18
Side 19
Side 20
Side 21
Side 22
Side 23
Side 24
Side 25
Side 26
Side 27
Side 28
Side 29
Side 30
Side 31
Side 32
Side 33
Side 34
Side 35
Side 36
Side 37
Side 38
Side 39
Side 40
Side 41
Side 42
Side 43
Side 44
Side 45
Side 46
Side 47
Side 48
Side 49
Side 50
Side 51
Side 52
Side 53
Side 54
Side 55
Side 56
Side 57
Side 58
Side 59
Side 60
Side 61
Side 62
Side 63
Side 64
Side 65
Side 66
Side 67
Side 68
Side 69
Side 70
Side 71
Side 72
Side 73
Side 74
Side 75
Side 76
Side 77
Side 78
Side 79
Side 80
Side 81
Side 82
Side 83
Side 84
Side 85
Side 86
Side 87
Side 88
Side 89
Side 90
Side 91
Side 92
Side 93
Side 94
Side 95
Side 96
Side 97
Side 98
Side 99
Side 100
Side 101
Side 102
Side 103
Side 104
Side 105
Side 106
Side 107
Side 108
Side 109
Side 110
Side 111
Side 112
Side 113
Side 114
Side 115
Side 116
Side 117
Side 118
Side 119
Side 120
Side 121
Side 122
Side 123
Side 124
Side 125
Side 126
Side 127
Side 128
Side 129
Side 130
Side 131
Side 132
Side 133
Side 134
Side 135
Side 136

x

Tímarit Máls og menningar

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.