Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.06.1992, Blaðsíða 36

Tímarit Máls og menningar - 01.06.1992, Blaðsíða 36
að ræsa hann fyrir allar aldir eða hrekja hann úr rúmi á síðkvöldum, af litlu tilefni fannst honum, en sú þjóð hafði þá, rétt eins og nú, aðra klukku en kaupstaðamenn. En svo gott sem það var að hafa aðra söguhetju þessa tvfleiks stöðugt á sviðinu, þá var slæmt að missa hina, ekki síst vegna þess að það var einmitt sú persóna leiksins sem áhorfendur báru hvað mest fyrir brjósti. Kolfinna var horfm. Að vísu sást henni bregða fyrir í gætt og glugga, en einhvernveginn tókst henni samt að bregða yfir sig blæju ósýnileikans. Og þar kom Hannes til hjálpar; hann sá til þess að hún þurfti aldrei út úr húsi; sótti allt til heimilisins, burstaði mottur, hengdi þvott á snúrur. Þegar aðalpersóna hverfur þannig úr leik, nánast fyrirvaralaust, er alltaf hætt við því að söguþráðurinn týnist eða ruglist, en með hyggjuviti og dálitlu ímyndunarafli er þó oft hægt að feta sig svolítið fram á við. En hvað var hér til að byggja á? Jú, þama var stúlka, orðuð við mann, og það voru útreiðartúrar og eitt og annað og hitt og þetta. En svo hverfur stúlkan allt í einu eins og jörðin hafi gleypt hana. Hér standa menn uppi með brot af sögu, og reyna að koma mynd á hana, en sjónarmiðin eru mörg, og sagan fer að minna á fljót sem hefur týnt farvegi sínum og rennur út um víðan völl í ótal kvíslum. En smátt og smátt gengur þó saman með fólki, og þar kemur að þorpsbúar verða á einu máli um að engin leið sé að halda frásögninni áfram nema ganga út frá því að Kolfinna Sveinsdóttir eigi von á bami. Hannesi í apótekinu fannst þó lítið til um þá hugmynd, en hvað um það? Sunnudag einn þegar séra Gísli hafði lokið stólræðunni og var búinn að snýta sér rækilega með rauðum tóbaksklút, hóf hann upp raust sína og sagði —ja hvað hann sagði? Það veit enginn lengur, en það eitt er víst að þann sunnudag var ekki lýst með Henningsen og Kolfinnu í Hólmaneskirkju. Sama var upp á teningnum næsta messudag, og hvemig sem sóknarbörnin mændu á prest sinn, fékkst hann ekki til að setja punkt aftan við þá sögu sem þau vom búin að segja hvert öðru, nógu lengi. Það fór að skyggja á kvöldin, enda komið fram undir leitir. Áhugi fólks á trúlofunarstandinu í apótekinu hafði minnkað til muna, og margir komnir á þá skoðun að Hannes Jónsson hefði haft á réttu að standa um Kolfinnu, hún ætti ekki von á sér. En þá er það kvöld eitt að Setta á Hólnum á leið niður á pláss; sér hún þá ekki Kolfinnu standa við snúrustaurinn baka til við apótekið og vera j 34 TMM 1992:2
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56
Blaðsíða 57
Blaðsíða 58
Blaðsíða 59
Blaðsíða 60
Blaðsíða 61
Blaðsíða 62
Blaðsíða 63
Blaðsíða 64
Blaðsíða 65
Blaðsíða 66
Blaðsíða 67
Blaðsíða 68
Blaðsíða 69
Blaðsíða 70
Blaðsíða 71
Blaðsíða 72
Blaðsíða 73
Blaðsíða 74
Blaðsíða 75
Blaðsíða 76
Blaðsíða 77
Blaðsíða 78
Blaðsíða 79
Blaðsíða 80
Blaðsíða 81
Blaðsíða 82
Blaðsíða 83
Blaðsíða 84
Blaðsíða 85
Blaðsíða 86
Blaðsíða 87
Blaðsíða 88
Blaðsíða 89
Blaðsíða 90
Blaðsíða 91
Blaðsíða 92
Blaðsíða 93
Blaðsíða 94
Blaðsíða 95
Blaðsíða 96
Blaðsíða 97
Blaðsíða 98
Blaðsíða 99
Blaðsíða 100
Blaðsíða 101
Blaðsíða 102
Blaðsíða 103
Blaðsíða 104
Blaðsíða 105
Blaðsíða 106
Blaðsíða 107
Blaðsíða 108
Blaðsíða 109
Blaðsíða 110
Blaðsíða 111
Blaðsíða 112
Blaðsíða 113
Blaðsíða 114
Blaðsíða 115
Blaðsíða 116
Blaðsíða 117
Blaðsíða 118

x

Tímarit Máls og menningar

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.