Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.06.1992, Page 106

Tímarit Máls og menningar - 01.06.1992, Page 106
í vöggugjöf hlaut hann vart annað en óbilandi lífsvilja og þá sauðsku þijósku sem gerði hon- um fært að snúa á örlaganornirnar, hrifsa líf sitt úr greipum þeirra og sigrast á öllum torfærum — og voru þó ýmsar þeirra næsta blöskrunar- legar. Að frátöldum persónulýsingum, og þá sér- staklega lýsingunni á Jóni Edilonssyni, er það einkum þrennt sem ágætir þessa skáldsögu: orðafarið sem höfundur segir runnið frá tungu- taki fólks í norðlenskum sveitum um síðustu aldamót og frammeftir þessari öld; lýsingar á atvinnuháttum sem bæði eru nákvæmar og upp- málandi; og loks náttúrulýsingar sem ljá frá- sögninni magnþrunginn og mikilúðlegan blæ, og eru aukþess tvinnaðar saman við framvindu sögunnar. Sem dæmi má taka eftirfarandi lýs- ingu í tólfta kafla og fjallar um hestadrápið alræmda: Hrossin hertu enn á sér undan sameinuðu öskri karls og fjögurra hunda. Handan flatans ættu að bíða hrossanna skagfirskir hagar heimilir þeim og óstolnir. A þeim flata er grjótinu fisjað saman, eins og Guð hafi hlaupið frá því á sjötta degi sköpunarinnar, eftir að hann skapaði manninn. Hver steinn liggur eins og tilviljunin bauð innan um aðra og tollir af því einu að enginn hefur átt leið yfir hann nema vargfugl sem fer milli hamra- skálanna báðumegin flánna. Hann tyllir sér hvergi niður, því hann þekkir erindi sitt. Sé ýtt við steini, raknar úr honum, eins og trosni úr gati í flík. Þegar að var komið mátti ekki sjá glöggt hverju var raskað en hverju órask- að. Hann sá landið líða í röndum aftur með hestinum. Hann varð að blimskakka augun- um fram með til að fá ekki flögur eggjagrjóts í augun. Slíkur var mulningurinn undan hundruðum hófa (bls. 55). Allur býr texti sögunnar yfir sérkennilegri dul, sem gæti verið ættuð úr „töfraraunsæinu" suð- uramríska, enda telur höfundur sig margt hafa af því lært, en nærtækari fyrirmyndir í þá veru eru vitaskuld bæði William Heinesen og Hall- dór Laxness. Töfraraunsæi hefur verið viðloð- andi íslenskar bókmenntir allt frá Eyrbyggju og Grettlu frammá þennan dag. Einsog allur góður skáldskapur á Spillvirkjar sér rætur í raunveruleikanum og fjallar að hluta til um atvik, sem áttu sér stað á síðustu öld, en þau hafa verið umsköpuð og brotin undir lög- mál skáldsögunnar, og sama á við um ýmsar persónur sem við sögu koma; þær eiga sér hver og ein margar fyrirmyndir einsog gengur. Ur sundurleitu kraðaki viðburða og persóna hefur höfundi lánast að bræða saman heilsteypt lista- verk þarsem misfellur eru svo óverulegar að varla verður hönd á fest. Að mínu mati veldur stíllinn mestu um samfellu sögunnar; hann heldur sérleik sínum, orðkynngi og glettni frá upphafi til loka þó fjallað sé um óskyld efni, enda gerist sagan bæði í norðlenskri sveit, á Akureyri og í Reykjavík. Ég hef það til marks um vald höfundar á efninu, að hvergi hattar fyrir í stíl eða efnistök- um þegar Jón Edilonsson lendir í þeirri fá- heyrðu lífsreynslu að vera tekinn fyrir mann, sem búið er að drepa, er lokaður inná geðveikra- hæli í sex ár undir nafni þessa manns og losnar ekki þaðan fyrren hann gengur inní hlutverkið og byrjar nýtt líf undir hinu annarlega nafni. Þessi söguhvörf þóttu ritdómara Morgunblaðs- ins absúrd, en mér komu þau fyrir sjónir sem fullkomlega eðlilegt framhald þess sem á undan var komið afþví höfundi fatast hvergi efnistök- in. Hitt er svo annað mál, að vitanlega kom Franz Kafka sem snöggvast uppí hugann, ekki vegna þess að stíll eða efnismeðferð minni á hann, heldur vegna hins að báðir höfundar hafa glöggt auga fyrir fjarstæðukenndum óútreikn- anleik mannlífsins. Spillvirkjar er mergjuð lýsing á kjörum lítil- magna í örbjargasamfélagi Islendinga áðuren nútíminn gekk í garð og því þörf áminning okkur, sem flest lifum við allsnægtir og hættir til að láta okkur sjást yftr, að enn er til stór hópur fólks á Islandi sem býr við ómennsk kjör. En sagan er ltka fróðleg könnun á öræfum mann- legs eðlis og þeim óræðu mörkum sem skilja á milli þess sem maður er og þess sem maður gæti 104 TMM 1992:2
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118

x

Tímarit Máls og menningar

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.