Tímarit Máls og menningar


Tímarit Máls og menningar - 01.06.1992, Page 108

Tímarit Máls og menningar - 01.06.1992, Page 108
hug sinn allan; og stundum, einkum í prósa- ljóðunum, gerir hann akkúrat þetta, segir okkur sögu, miðlar okkur reynslu sem oft er framandi en þó gamalkunn, eins og þegar hann lýsir því hvernig það er að kaupa sér föt í borginni Zagr- eb(10). Til að öðlast kjark til að kaupa sér ódýr en falleg jakkaföt í borginni Zagreb þarf að eiga önnur og hrein fyrir. Að versla er ekki öllum gefíð. Þegar borin er upp spuming um ákveðna stærð er ekki endilega ljóst hvað við er átt því mælieiningar em eins margar og fólkið. A meðan afgreiðslukonan notar óskiljanleg orð yfir jafn sjálfsagða hluti og buxur og jakka og magra líkamsbyggingu, horfi ég út um gluggann. (...) Og ljóðið endar á þessari heimspekilegu hugsun í anda Stefáns Harðar: „En eftir að hafa klæðst fötum frá ákveðnum stað er maður ekki lengur á sama stað.“ Oftar er trúnaðartónninn þó blekking, tælir rnann inn í ljóð, lætur mann halda að þar rati maður um allt og svo villist maður og kemst ekki út. Það er sérkennilega súrrealískur blær á prósaljóðinu „Ansjósur“ (15) þó að þar sé, að því er virðist, sagt ótvírætt frá ákveðnu atviki, og málfarið er upphafið eins og á hátíðlegri þýðingu frá fyrri hluta aldarinnar: „Ég kannast við yður herra. Það var áður en ég hóf hér störf að ég sá yður borða hér. (...) Vegna þess hve tónlistin var lágt stillt það kvöld, heyrði ég til yðar þegar þér pöntuðuð matinn og svo aftur þegar maturinn var kominn á borðið. (...)“ Ennþá villugjarnari er heimur ljóða eins og „Um fetjumann“, „Bíóferðin“ og „Hin ósýni- legu“, en alltaf er tónninn sá sami, hlýr, feimn- islegur, stundum afsakandi. Blekkjandi á óvæntan og vekjandi hátt þegar best tekst til. Eins og sjá má á dæmunum hér að framan er ljóðmál Braga yfirleitt óbrotið. Þar eru oft sögð mikil tíðindi á sjálfsagðan hátt eins og skáldin eru þekkt fyrir í Suður-Ameríku. Margræðni ljóðanna nær hann ekki með viðlíkingum, ágengum myndhverfíngum eða langsóttum lýs- ingarorðum heldur tærum einfaldleika. Frá- sagnir ljóðanna eru í beinum myndum og vísa þá fyrst út fyrir sig eða birta lesanda aðra merk- ingu þegar hann kýs það. Samanber fyrsta Ijóð- ið, „Smyrsl“ (hér að ofan), þó að önnur lína þess bendi á leið. En frá þessu eru undantekningar. Til dæmis er gengið inn í fortíðina eins og hús í ljóðinu „Fortíðin“ (26): Forstofan: inngangur að sögu greinamerkjalausri og nokkum veginn óhæfri til lestrar. Gestasalemið vekur manni óhug því hvað er þar að finna? Er það nothæft sem hreinlætisaðstaða? Innri herbergi hýsa mánuði ár og önnur verðmæti. Stofan meðal annars viðtalsbók við Tómas. Hér hafa ófáir lært að koma öðmm á óvart og svona lítur fortíðin út; alltaf jafn gaman að koma og hreyfa ekki við neinu; leyfa sígarettunum í silfursknninu að þoma. Hinu skjálfhenta samhengi að gera portrett af sér. Langmest er um hefðbundin skáldleg tilþrif í ljóðinu langa sem heitir „Spiladósin“ (35-39), torræðu ljóði og að ýmsu leyti ólíku öðru í bókinni. Þar eru eftirminnilegar líkingar; menn sem bíða aðgerðalausir eftir lukkunni standa „tómhentir eins og gluggalausar vöruskemm- ur“; og talað er um hið „blómlega gróðurleysi" verslunargatna! Fjarlægari eru hinir „glaðbeittu klósettfingur“ eða „hinn sjóblauti bænahern- aður“, og ljóðið í heild er ekki eins gott og það er langt. Áður var sagt að list Braga væri að segja flókna hluti blátt áfram. Kannski er hann hér að segja mjög hversdagslega hluti úr því hann grípur til flókinna orða og líkinga. „Spiladósin“ er seint í bókinni og þar finnst mér hún slappast dálítið, fyrir utan „Hótellykil 106 TMM 1992:2
Page 1
Page 2
Page 3
Page 4
Page 5
Page 6
Page 7
Page 8
Page 9
Page 10
Page 11
Page 12
Page 13
Page 14
Page 15
Page 16
Page 17
Page 18
Page 19
Page 20
Page 21
Page 22
Page 23
Page 24
Page 25
Page 26
Page 27
Page 28
Page 29
Page 30
Page 31
Page 32
Page 33
Page 34
Page 35
Page 36
Page 37
Page 38
Page 39
Page 40
Page 41
Page 42
Page 43
Page 44
Page 45
Page 46
Page 47
Page 48
Page 49
Page 50
Page 51
Page 52
Page 53
Page 54
Page 55
Page 56
Page 57
Page 58
Page 59
Page 60
Page 61
Page 62
Page 63
Page 64
Page 65
Page 66
Page 67
Page 68
Page 69
Page 70
Page 71
Page 72
Page 73
Page 74
Page 75
Page 76
Page 77
Page 78
Page 79
Page 80
Page 81
Page 82
Page 83
Page 84
Page 85
Page 86
Page 87
Page 88
Page 89
Page 90
Page 91
Page 92
Page 93
Page 94
Page 95
Page 96
Page 97
Page 98
Page 99
Page 100
Page 101
Page 102
Page 103
Page 104
Page 105
Page 106
Page 107
Page 108
Page 109
Page 110
Page 111
Page 112
Page 113
Page 114
Page 115
Page 116
Page 117
Page 118

x

Tímarit Máls og menningar

Direct Links

If you want to link to this newspaper/magazine, please use these links:

Link to this newspaper/magazine: Tímarit Máls og menningar
https://timarit.is/publication/1109

Link to this issue:

Link to this page:

Link to this article:

Please do not link directly to images or PDFs on Timarit.is as such URLs may change without warning. Please use the URLs provided above for linking to the website.