Gripla - 20.12.2007, Page 199

TVÖ BRÉF HELGA BISKUPS THORDERSEN 197
söngmenn Lærða skólans til að hefja hinn framliðna til kirkju. Þar var kistan
opnuð svo að viðstaddir mættu sjá hinn framliða. Síðan var frá henni gengið
með sömu ummerkjum. Þá hófst sorgarathöfn með sálmasöng. Biskup gekk
að kistunni og flutti stutta en gagnorða og fagra húskveðju, er einkar vel
„hlýddi upp á þenna svo óvanalega og sorglega endrfund fornra æskuvina“.
Síðan var sálmasöngur og líkið borið til kirkju. Þegar inn kom var sungið
sálmvers þar sem upphafinu var breytt í „Glaðr hingað vil eg venda, vært í
móðurskaut á ný“. Jarðarförin var 4. maí. Þjóðólfur greinir svo frá:
[...] eptir tilhlutun herra biskupsins söfnuðust fyrst allir, er vildi fylgja,
á gildaskálanum Scandinavia, og gengu þaðan, þegar allir voru komnir
er von þókti á, til kirkju. Að sungnum sálminum 228 (án orgelsláttar)
gekk herra Helgi biskup fram að kistunni og flutti fagra ræðu, er lýsti
gáfnaatgjörfi, sálarþreki og lundarlagi hins framliðna svo satt og fagr-
lega, — enda er engum fært að útmála slíkt eins og æskuvininum, —
að víst mun öllum finnast mikið um er þá ræðu lesa, eins og oss öllum
er nú heyrðum; — þar næst flutti dómkirkjuprestrinn prófastr Ólafr
Pálsson fagra ræðu, með ágripi af hinum helztu æfiatriðum hins fram-
liðna, lýsingu á lærdómi hans og fjölvísi og hans margbreyttu lifsstöðu;
þar eptir var líkið hafið út úr kirkju, undir saung versins 224, borið til
kirkjugarðs af prestaskólastúdentum og öðrum vísindamönnum, mold-
ausið af herra biskupinum, og jarðsett undir saung sálmsins „Allt eins
og blómstrið eina“, og versanna „Sofi hann nú hér í friði“. Gröfin er
rétt austr af leiði landlæknisins Jons Thorstensens, að sunnanverðu við
stiginn frá sálarhliðinu til líkhússins. Hinn mesti mannfjöldi fylgdi,
dómkirkjan hét að vera full, allir embættismenn og vísindamenn hér í
staðnum að einum 3–4 frá teknum, og allir skólasveinarnir, er til þess
var gefið leyfi. — Grafskript eptir próf. herra Ó. Pálsson, lét herra
biskupinn prenta og útbýta við jarðarförina. Yfir höfuð að tala má
segja, að ráðstafanir og allt fyrirkomulagið við jarðarför þessa var að
öllu samboðið landshöfðingjanum er hana tók að sér, eigi af fordild eða
fyrir endrgjald, heldr til þess af rækt og trygð að fullnægja á sinn kostn-
að síðustu óskum æskuvinarins, er bláfátækt og lángvint mótkast gjörði
ófært, að hann eðr hans gæti látið þessari ósk verða framgengt af sjálfs
ramleik; það má og með sanni segja, að hinn framliðni var mak-
legr þess, bæði að moldum hans væri slíkr sómi sýndr og að minning
hans verði í heiðri höfð bæði hér á landi og erlendis (Þjóðólfur 1858,
8. maí:87).