Skagfirðingabók - 01.01.1970, Qupperneq 17

HRÓLFUR ÞORSTEINSSON
legur félagsskapur, og báðir voru þeir Sveinn og Hrólfur góðir vinir
mínir fyrr og síðar, og þeir reyndu á allan hátt að greiða fyrir mér
og mínum mönnum. Stundum gáfu þeir okkur silung úr Reiðar-
vötnum.
Þeir Sveinn og Hrólfur voru ólíkir og áttu ekki vel saman, þó
kyrrt lægi. Hrólfur sagði mér frá því, að eitt sinn, þegar Sveinn var
einn í tjaldinu, hefði hann ekki aðgætt það, að olíuvélin ósaði svo
mikið, að tjaldið varð svart innan. Það var auðheyrt á Hrólfi, að þetta
slys lá þungt á honum, svo hreinlátur sem hann var. En Sveinn kunni
líka frá Hrólfi að segja, og eftirfarandi setning er mér ógleymanleg:
„Nú, mér varð það á eitt kvöld að minnast á eftirleitir, og það varð
vökunótt".
Sveinn Sigurðsson var fæddur laust eftir 1870 og var því um sjö-
mgt, er hér gerðist sagan. Hann hafði gaman af að segja frá eins og
Hrólfur, en það var á öðru sviði. Ég gisti oft hjá Sveini, og það er
ekki ofsagt, að það urðu hálfar vökunætur. Tungutak hans var þrótt-
mikið og sérstætt og bar blæ af 19. öld, að mér fannst. Hann átti
mikið safn af góðum bókum um mannfræði og sögu og las mikið og
var svo fróður að undrum sætti, sérstaklega var honum Sturlunga hug-
leikin. Hann hafði líka gott vit á rituðu máli og var hrifinn af sum-
um höfundum, eins og til dæmis Hannesi Þorsteinssyni. Ekki er mér
grunlaust um, að Sveinn hafi haft bók með sér í vörðinn, og skal þá
engan undra, þó olíuvélin ósaði.
Satt var það, að Hrólfur var óbágur að segja frá fjallaferðum, þegar
tilefni gafst. Hann mundi sögurnar nákvæmlega í stórum og smáum
atriðum, og tímasetning var furðu rétt, því algengt er það, að menn
muna vel sögu, en síður ártöl, þegar langt er liðið.
Hrólfur sagði mér ótal sögur af fjallaferðum sínum, og skrifaði ég
eina þeirra, sem mér fannst einna merkilegust, og átti hún að vera
dæmi um umsvif þessa fjallamanns. Saga þessi birtist í „Göngum og
réttum", 2. bindi, með yfirskriftinni: „Eftirleit á Nýjabæjarafrétt
1912". Hún er í stuttu máli á þessa leið:
Þeir Hrólfur og Ólafur mágur hans fóru í eftirleit, þegar liðið var
að jólaföstu, og var tungl í fyllingu, en í almanaki hef ég séð, að tungl
var fullt 24. nóvember. Þeir voru fjóra sólarhringa í þessari ferð.
15