Skagfirðingabók - 01.01.1970, Síða 91

HANNES B J ARNASON
lagði hann aftur augun til hálfs, líkt og hann væri að horfa á sögu-
efnið í anda, talaði fremur hægt og lágt, en viðstöðulítið. Þar þurfti ekki
að leita eftir neinu, allt var honum ljóst, eins og hann hefði það á
blaði fyrir framan sig.
Eina sögu heyrði ég hann segja af Bjarna föður sínum. Bjarni var
drykkfelldur, eins og áður er getið, og einu sinni í sumarkauptíð flutti
hann heim hálftunnu af brennivíni, sem hann geymdi frammi í skála,
en tók svo smám saman á ílát og lá í rúminu og drakk. Nú er það
eitt sinn, að Margrét kona hans tók úr tunnunni á pottkút einhverra
hluta vegna, og átti Bjarni ekki að vita um það. En næst þegar karl
sótti sér í tunnuna, varð hann þess arna var, og aldrei skildi Hannes,
hvers konar merki hann hafði haft til að geta fylgzt með innihaldi
tunnunnar. Hannes dáðist að þessari aðgæzlu, mundi atburðinn vel
og hló hjartanlega að.
í margra augum var Hannes Bjarnason mjög sérstakur persónuleiki.
Hann var lágur vexti, en saman rekinn og vel hraustur, hægur í öllu
fasi, og fylgdi honum alltaf mikið öryggi. Frekar var hann breiðleitur,
skoljarpur á hár með rautt alskegg, ennið í meðallagi hátt með þver-
hrukkum, augun dökkgrá, skýr og athugul og oft glettnisleg. Hann var
sérkennilegur í máli, og álitið var, að hann hefði tunguhaft, eins og
kallað er; og víst er um, að nú á tímum hefði þótt ástæða til að leita
læknis með þessháttar, því málið var mjög þvingað, þótt hann talaði
skýrt og greinilega. Hann hafði næmt eyra fyrir öllu, sem var spaugi-
legt og hló þá lengi og innilega, en það voru ekki nein hláturssköll,
hann kom ekki upp venjulegum hlátri, en hló ofan í sig, og var hon-
um það sjáanlega erfitt, enda þótt ánægjan væri óskipt og hann tár-
felldi iðulega.
Mjög hafði Hannes gaman af aflraunum og tuski, en ekki þótti
gott að lenda í átökum við hann, þó í gamni væri, því það var strax
svo mikil alvara í honum, að hann reyndist allilltækur, og kom þá
bezt í ljós, að maðurinn var hraustur og býsna snöggur, þó venjulega
sýndist hann stirðlegur.
Ekkert umræðuefni úr daglega lífinu var Hannesi jafn kært eins
89