Skagfirðingabók - 01.01.1970, Qupperneq 176

skagfirbingabok
Og eftir þetta urðu aldrei slys í bjarginu á meðan síra Páll var prestur
í Grímsey.1
Síra Páll var allra manna spurulastur við gesti og gangandi. Eitt
sinn var hann á ferð út í Ólafsfjörð. Á Lágheiði mætti hann manni.
Þegar þeir mættust, stönzuðu báðir, og byrjar prestur strax að spyrja:
„Hvað heitirðu? Hvert ætlarðu? Hver sendi þig? Hvað ætlarðu að
gera?" Rak hver spurningin aðra, og komst maðurinn aldrei til að
svara. Loksins sagði maðurinn: „Éttu andskotann upp úr súru". Þá
svaraði prestur: „Er það góður matur, heillamaður? Og vertu sæll."
Og við það skildu þeir.
í þá daga var prjónað mikið af smábandi og var það einkum á
jólaföstunni, að hamazt var við tóskapinn. Var hverjum heimamanni
sett fyrir að prjóna eitthvað ákveðið á viku hverri og jafnvel á hverj-
um degi. Þótti mörgum þetta ærið þungar álögur, því að svo var
stundum hart að gengið, að fólk hafði stundum tæplega tíma til að
ganga út þarfinda sinna. — Eitt sinn sem oftar var einhver nætur-
gestur á Knappsstöðum, einhver maður í betri manna röð. Vinnukona
var þar ein, sem sett hafði verið að prjóna eins og öðrum. Síra Páll
hafði verið mjög eftirgangssamur við vinnufólk sitt, að ákvæðis-
verkum væri fullnægt, en vinnukonan var langt komin með sitt verk
og þóttist mega slá slöku við. Þorði hún það þó ekki, án þess að spyrja
prest um leyfi. Síra Páll sat í baðstofuhúsi hjá gesti sínum, skegg-
ræddi við hann og prjónaði. Allt í einu er húshurðin opnuð. Vinnu-
konan kemur í gáttina og spyr: „Má ég ekki ganga út?" Prestur anzar
því engu og lætur sem hann heyri það ekki. Skömmu seinna segir
vinnukonan aftur: „Má ég ganga fram?" En það fer á sömu leið. Prest-
ur anzar því ekki heldur en áður. Eftir stundarkorn segir vinnukonan í
þriðja sinn: „Má ég pissa, Páll góður?" Þá stóðst prestur ekki mátið
lengur. Lítur hann óhýrum augum til stúlkunnar og segir: „Og því
ætli þú megir ekki míga, helvítis hnútan þín". Þá hvarf stúlkan úr
gættinni, en gesturinn gat varla varizt því að skella upp úr.
Vorið 1869 strandaði kaupskip á Siglunesi (írisarstrandið). Þá
voru ísalög mikil, og var almennt hörgull á björg manna á meðal. Fóru
1 Þessi saga er allmiklu rækilegri hjá J. J.
174