Skagfirðingabók - 01.01.1970, Side 193

HORFT TIL BAKA
fór mamma með mikið af sögum fyrir okkur, hún var afar minnug
og sagði mjög vel frá. Pabbi las fyrir okkur og smíðaði handa okkur
fugla og dýr úr ýsubeinum, því hann var mjög hagur, en hafði lítinn
tíma til að sinna því.
Vorið 1912 var ég lánaður, eins og áður getur, að Mýrakoti,
ég átti að passa kvíaærnar og vera í snúningum. Ég kom aftur um
haustið og var heima um veturinn. En vorið 1913 fór ég alfarinn
að Mýrakoti, þá tíu ára gamall. Og þarna var ég svo fram að ferm-
ingu eða til vorsins 1917. Hjónin, sem þar bjuggu, hétu Geirlaug
Gunnlaugsdóttir frá Mið-Grund í Blönduhlíð og Einar Jóhannsson.
Foreldrar Einars bjuggu á parti af jörðinni, höfðu eina kú og nokkrar
kindur.
Það voru mikil viðbrigði að fara úr heimahúsum og til algerlega
vandalausra, en ekki þýddi að fárast um það, fátæktin var mikil á þess-
um árum og mikil ómegð heima. Þótti því gott að geta fengið vist og
„létta þannig á fóðrunum". Þar að auki var talað um, að ég fengi að
ganga í skóla, sem halda átti í Bæ frá áramótum og fram í apríl. Kenn-
ari var ráðinn Franz í Málmey, en sú ákvörðun breyttist rétt áður en
skólinn átti að byrja. Var þá ráðinn í hans stað Jón Árnason, bóndi á
Vatni. Jón var sonur Árna Eiríkssonar, bónda á Reykjum í Tungu-
sveit, og Steinunnar Jónsdóttur, prests á Mælifelli.
Jón var ágætis kennari. Börnin elskuðu hann og virtu, enda var
hann mesta ljúfmenni, en þó áhugasamur um, að börnín lærðu sem
mest. Hann hafði yndi af söng og hljóðfæraleik, spilaði vel á orgel
og söng þá oft undir með sinni hljómþýðu rödd. Hann kenndi okkur
söng, og var það fátítt í barnaskóla á þeim tíma. — Giftur var Jón
Amalíu Sigurðardóttur frá Víðivöllum, einhverri fallegustu og mestu
mannkostakonu, sem þá var þar í sveit. Var heimili þeirra rómað fyrir
glaðværð og gestrisni, enda komu þar margir, þótt allir ættu ekki
brýnt erindi, og var öllum tekið með sömu alúðinni, hvort þeir voru af
háu eða lágu bergi brotnir. Kennt var í 3—4 mánuði ár hvert, og var
ég í barnaskóla í fjóra vetur.
Eins og ég gat um, bjuggu foreldrar Einars á parti af Mýrakoti.
Bæði voru þau ættuð úr Skagafirði. Jóhann var prýðismaður, fór vel
með allar skepnur, hirðusamur og grandvar til orðs og æðis. Aldrei
191