Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1997, Síða 14

Múlaþing
Póstkortið erfrá Kristjáni Þórðarsyni semfékk það frá Baldri Guðmundssyni.
viðráðanlegustu hluti úr skipinu sjálfu, svo
sem húsgögn og þessháttar, sem voru
vönduð á sínum tíma, svo að segja alt úr
mahogni. Borð og stólar og eitthvað af
skápum náðist, og var selt hér á uppboðinu
sem síðar var haldið. Eru þessir hlutir til
enn í húsum hjer, þóttu og þykja enn mesta
þing. Hefði verið strax unnið að því að rífa
og bjarga úr skipinu, hefði það áreiðanlega
getað verið mikil verðmæti, sem náðst
hefðu, þar sem í hálfan mánuð var altaf logn
og ládeyða. Þá hefði t.d. verið hægt að ná
akkerum og keðjum skipsins og svo jafnvel
hægt að rífa hús og annað af skipinu og
hefði það orðið til meiri nota, heldur en tína
ruslið upp úr tjörunum á eftir, er skipið var
komið í spón.
Allmikið náðist af einu og öðm af
vömnum og enda þótt það væri veitt upp úr
sjónum í lestum skipsins, var sumt lítið
skemmt. Vefnaðarvömkassar náðust marg-
ir. Var allt tekið upp úr þeim og selt á upp-
boðinu, fengu margir þar góð kaup eða svo
mundi nú þykja.
Eitthvað var af vínkössum í skipinu og
gerðu ýmsir sjer gott af því. Man jeg eftir
einu atviki. Var það á meðan við voram
við björgun á vömm úr lestinni, að faðir
minn, sem hafði aðalumsjón með björgun-
inni, saknaði vínkassa, sem hann sagðist
vera viss um að hefði farið upp úr lestinni
og átt að fara í bátinn. Kassinn sá komst
aldrei nema upp á þilfarið. Þar vom fyrir
menn sem þóttust sjá hvað þama var á
ferðinni, rjeðust á kassann og fóru með
hann í íbúð aftur á skipinu, slógu hann þar
upp og kom þá í ljós að granurinn um að
þama væra vínflöskur reyndist rjettur. Er
ekki að orðlengja það, að þessu vora gerð
þama strax veraleg skil. Enda þótt jeg væri
saklaus af því að neyta vínsins, þá var jeg
ekki saklaus af því að vita hvað af þessu
varð, en vildi ekki kæra þessa menn, sem
flestir voru kunningjar mínir, fyrir að hafa
12