Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1997, Side 111

Austurland ég þrái þig
Eftirþankar
Arið 1949 kom út bókin Aldrei gleymist
Austurland. Hún geymir austfirsk ljóð eftir
73 höfunda og er ugglaust til í bókaskápum
margra Austfirðinga heima og heiman.
Með bók þessa í höndunum, nýútkomna, sá
ég Lárusar Sigurjónssonar fyrst getið á
prenti. Þama standa á síðum nokkur smá-
ljóð hans og lausavísur auk kvæðisins um
maríátluna í léttum búningi sem vel hæfir
vorinu og mun vera það af ljóðum höf-
undarins sem flestir þekkja. Vel fór þegar á
með unglingshuga mínum og þessu ljóði.
A hinn bóginn virtist mér höíundurinn bera
stranglegan svip og ekki árennilegan á
mynd þeirri er kveðskapnum fylgdi.
Fari ég ekki því meiri villur vegar
dvaldist Lárus heima á Borgarfirði tvo
sumarhluta um og laust eftir 1950. Síðara
sumarið átti svo að heita að ég væri orðinn
formaður Ungmennafélags Borgarljarðar.
Á þeim ámm var nokkurn veginn fastur
liður í starfi þess að halda skemmtisam-
komu á hverju sumri og fyrir kom að þær
urðu tvær. Nú vorum við unglingamir að
undirbúa eina slíka. Þá var það að einn af
velunnurum félagsins, fyrrum formaður
þess um árabil, Björn Olafsson, kom að
máli við okkur og benti okkur á að
viðeigandi væri að fá Lárus til að lesa upp á
samkomunni. Þótti okkur þetta þjóðráð.
Bjöm talaði máli okkar við skáldið sem tók
erindinu vel.
Það kom í minn hlut að taka á móti
Lámsi fyrir hönd okkar ungmennafélaga er
hann kom á skemmtunina og minnugur hins
stranglega svips þessa manns á mynd var ég
engan veginn laus við kvíða er Björn
Ólafsson leiddi okkur saman að tjaldabaki
skömmu áður en dagskráin hófst. Kom þá
á daginn að hér var síður en svo nokkuð að
óttast. Láms var ákaflega ljúfur í viðmóti,
eiginlega ekkert líkur manninum á mynd-
inni fannst mér, handtakið þétt og hlýtt,
augnaráðið milt, brosið alúðlegt. Þessi víð-
förli heimsborgari heilsaði sveitastráknum
eins og jafningja. Mér varð í andránni hlýtt
til þessa manns og hefur verið það æ síðan.
29. apríl 1996
109