Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1997, Blaðsíða 120
Múlaþing
Jón á Skjöldólfsstöðum
við hann, þó hann hefði aðra skoðun á máli
og væri manna einarðastur. Hann var hör-
undsbjartur með ljósgult alskegg, bláeygur
og voru augun skírleg, rjettleitur, ennið
mikið og svipurinn hreinn, tæpur meðal-
maður á hæð og snotur á fæti. En svo var
ættarmót þeirra Melamanna. Hann var vin-
sæll maður. Eigi voru þá aðrar bændur á
Efradalnum komnir í beinan karllegg frá
Þorsteini Jökli. Var Jón bóndi Þorsteinsson
(og Solveigar Pálsdóttur) á Melum, faðir
Páls, dugnaðarmaður og fjekk silfurmedal-
íuna „Ærulaun iðju og hygginda“, gáfumað-
ur, en ákaflega flámæltur (d. 2. nóv. 1846,
63 ára). Solveig, kona Jóns og móðir Páls,
var dóttir Þorkels Einarssonar á Eiríksstöð-
um, og fædd þar 13. marz 1786, en dó á
Melum 17. febr. 1865.
2. Sölvi Magnússon í Klausturseli fór að
Svínadal í Kelduhverfi, og keypti þá jörð.
Sölvi var fæddur í Nesi í Loðmundarfírði
25. ág. 1837, en dó í Kaupangi í Eyjafirði
17. mars 1907. Var hann búhöldur góður og
verkmaður mikill. Móðurfaðir hans var Jón
Andrjesson, er lengi bjó á Vaðbrekku og
einhver mestur göngumaður hefur verið þar
um slóðir. Um Steinunni konu Sölva, Ein-
arsdóttur frá Brú, er þessi einkennilega vísa,
sem utanáskrift ljóðabrjefs eins til hennar:
Foldamegg og flyðmengi
er húsfreyju nafn, en heimili kallast:
Vinnulaun og vaxandi sorgin.
Faðirinn hafði heiti sama
og sá er með hreysti hremsur af álmi
fljúga ljet á Fofni langa.
3. Stefán Þórarinsson í Fossgerði, hálf-
bróðir síra Þórarins, sem nú er prestur á Val-
þjófsstað, fór að Burstarfelli í Vopnafirði, en
dó í Teigi þar í Vopnafirði 13. maí 1900 og
hafði þá búið þar lengi.
4. Jón Guðmundsson í Brattagerði fór að
Grófarseli í Jökulsárhlíð. Flutti ári síðar að
Brattagerði aftur, og enn ári síðar í Aðalból,
en ljetst í Þingmúla 1899. Eigi hefur verið
búið á Brattagerði síðan.
5. Guðmundur Eyjólfsson í Þorskagerði
fór að Búastöðum í Vopnafirði, og þaðan til
Ameríku. Á Þorskagerði hefur eigi verið
búið síðan.
6. Einar Einarsson á Brú fór að Gest-
reiðarstöðum í Möðrudalsheiði. Hafði sú
jörð þá verið í eyði næstu ár á undan. Brá
hann svo alveg búi árið eftir og flutti að
Möðmdal til sona sinna, Stefáns og Þor-
steins, er þá höfðu hafið þar búskap, en dó á
Amórsstöðum hjá Hróðnýju dóttur sinni.
Var hann öndvegishöldur bænda á dalnum
og hinn mesti bjargvættur sveitar sinnar í
hvívetna. Gerði hann túnbætur miklar, svo
að Brúartún varð annálað að gæðum um
hans daga. Húsaði hann og Gunnl. Þorkels-
son frændi hans á Eiríksstöðum bæi sína
fegur en þá var venja, því þeir voru orðlagð-
ir völundar á veggjahleðslu; standa veggir
þeir enn óhaggaðir. Rekavið dró Einar og
118