Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1997, Side 166

Ársskýrslur
hafa átt eitt slíkt sverð og vitað er til að hann hafi verið á ferð um Möðrudalsöræfin árið 1760. Hver veit
nema hann hafi tapað korða sínum í þeirri ferð.
Á haustdögum 1996 barst Minjasafninu nýuppgerð dráttarvél af gerðinni Intemational Harvester
W4, árgerð 1944, frá Guðmari Ragnarssyni á Hóli í Hjaltastaðaþinghá. Guðmar hafði þá nýlokið við að gera
hana upp en hún barst safninu að gjöf frá honum vorið 1995. Vélin var upphaflega keypt til
Loðmundarfjarðar og er ein af fyrstu dráttarvélunum sem notaðar voru á Austurland. Vélin er nú sem ný, í
fullkomnu lagi, og með sama útlit og hún hafði þegar hún var keypt frá útlöndum árið 1945.
Styrktaraðilar
Ekki er hægt að ljúka við skýrsluna án þess að geta allra þeirra sem styrktu safnið á árinu með einum
eða öðrum hætti. I fyrsta kafla skýrslunnar vom þeir taldir upp sem unnu sem sjálfboðaliðar að opnun
safnsins og ennffemur þeir sem leiðsögðu gestum í sögugöngum safnsins. Eldri borgarar á Egilsstöóum,
Þórólfur, Gunnhildur, Olafur, Gróa, Guðrún, Laufey, Kristjana, Fjóla, Rakel, Ingibjörg, Þórhallur, Helga,
Ámi, Ragnheiður, Helga Björg, Hallveig, Stefán og Magnús, gáfu einnig vinnu sína í baðstofunni frá
Brekku, og jafhffamt Guðbjörg Jóhannesdóttir sem sýndi jurtalitun, Ingólfur Njálsson sem kvað rímur í
baðstofunni og Petra Bjömsdóttir sem sýndi sauðskinnskógerð. Þórey Hannesdóttir, Þórhildur
Kristjánsdóttir og Ingibjörg Hallgrímsdóttir leystu ennfremur af í afgreiðslu nokkra daga í sumar. Hesturinn
Gjafar var fenginn að láni frá Brekku í Fljótsdal vegna hestakermferðanna.
Aðrir styrktaraðilar voru Atvinnuleysistryggingasjóður, Rannsóknarráð Islands, sem styrkti
fornleifarannsókn, Kaupfélag Héraðsbúa sem styrkti uppgerð á dráttarvél, Skógrækt ríkisins gaf lerki úr
Hallormsstaðaskógi í bás undir kumlið ffá Skriðdal, Verkalýðsfélag Fljótsdalshéraðs gaf öryggisgler á
áðumefndan bás, Kvenfélagið í Fljótsdal gaf safninu bollastell í kaffisölu þess, Kvenfélagið Bláklukka
veitti safninu peninga til að kaupa áhöld einnig í kaffisöluna, Nói Síríus gaf safninu kmkkur undir sælgæti
í krambúðinni, Ingunn Ásdísardóttir lánaði borð og stóla í anddyri Safnahússins og Kaupfélag Héraðsbúa
gaf safninu afgreiðslukassa.
Lokaorð
Það er óhætt að segja að það hafi verið líf og fjör í Safnahúsinu á Egilsstöðum allt árið 1996. Ennffemur
sóttu fleiri gestir safnið heim en búist var við í fyrstu. Ekki var ljóst á vordögum 1996 hvort hægt yrði að
opna safnið almenningi á tilsettum tíma, þrátt fyrir mikla vinnu starfsmanna við merkingu og uppröðun
gripa í sýningarsalinn. Það hafðist þó allt að lokum með hjálp vina og vandamanna starfsmannanna.
Haugbúinn úr Skriðdal kom með flugi aftur austur á heimaslóðimar í maí en mikill tími fór í að
undirbúa komu hans. Honum var búinn staður í miðjum sýningarsalnum, í umgjörð úr lerki úr
Hallormsstaðaskógi. Það þurfti einnig að innrétta sýningarsalinn með öllu því sem tilheyrir sýningum safna
og inni í salnum var heil baðstofa reist á fáeinum mánuðum. Baðstofan er upprunanlega ffá Brekku í
Hróarstungu og er stærsti sýningargripur safhsins.
Anna Fía Emilsdóttir var ráðin til starfa við safnið, sem fastur starfsmaður, eftir að
atvinnuátaksverkefninu lauk í maí. Starfshlutfall hennar var 100% meðan á sumaropnun stóð en 75% á
öðmm tíma ársins. Hún sá um safnakennslu, afgreiðslu og námskeið síðustu fjóra mánuði ársins en
forstöðumaður sinnti skipulagi, stjómun og ljárreiðum safnsins. Á haustmánuðum september til desember
vann forstöðumaður auk þess að gerð skýrslu vegna fomleifarannsókna á vegum safnsins.
Öllum þeim sem komu nálægt opnun safnsins eða styrktu það með einum eða öðmm hætti, em hér með
færðar bestu þakkir.
164