Jón á Bægisá - 01.11.2000, Blaðsíða 56

Georg Trottmann
mátti ég þó skilja, mér til mikillar armæðu, að ýmislegt hefði átt sér stað
undir veggnum í fjarveru minni.
Ég velti fyrir mér hvernig ég gæti á ný komist inn í samræðurnar. Það
tókst ekki fyrr en síðdegis. Þá skall á þrumuveður meðan við sváfum, og
nú flýðum við allir frá Háspennu-Lífshættuskiltinu inn undir járnbraut-
arbrúna. Það rigndi eins og hellt væri úr fötu.
Þá sagði óg við Kaspar, Námustjórann, af því að hann er heimskur og
ráðríkur: „Þetta sem þú sagðir mér af Takka-Louis, sem situr inni af því
að hann gerðist leiðsögumaður, hefði ég átt að taka til greina. Betur að ég
hefði hlustað á þig.“
Þeir urðu báðir strax forvitnir. Ég sagði þeim frá ævintýri mínu í öll-
um smáatriðum, alveg frá járnbrautarstöðinni til lögreglustöðvarinnar.
Ég sagði söguna tvisvar eða þrisvar, bæði af því að Námustjórinn er
býsna skilningssljór, og svo skrölti járnbrautarlestin yfir brúna og setti
mig út af laginu.
Gullgrafarinn var fljótari að grípa, enda var hann búinn að lesa um
málið í dagblaðinu. Nafn mitt hafði hins vegar ekki verið nefnt. Þeir
hæddust ekki að mér, heldur virtu mig fyrir sér með aðdáun. Ég sá að
þeir voru stoltir yfir því að einn okkar hafði næstum komist í blöðin.
Að lokum sagði Námustjórinn: „Þessi frumskógarlæknir Söderblom
er þá alls ekki til?“
„Auðvitað er hann til,“ svaraði ég; „sauður ertu! Hinn raunverulegi
doktor Söderblom býr og starfar í frumskógarspítalanum Manima’koto í
Miðafríku og hefur ekki minnstu hugmynd um tilveru bakarans Eduards
S., sem þóttist vera hann og situr nú fyrir bragðið í tugthúsinu."
„En af hverju réð þessi Eduard þig sem leiðsögumann úr því að hann
er heimamaður og þekkir borgina?”
„Það gat ég heldur ekki skilið, þegar ég var að velta þessu öllu fyrir
mér í klefanum. En hrappurinn kom sjálfur með svarið, þegar hann
skýrði lögreglunni frá því að sér hefði reynst mun auðveldara að leika
hlutverk hins ókunnuga, þegar ég vísaði honum til vegar og sýndi hon-
um borgina."
„Þetta er auðvitað sneypulegt fyrir þig,“ sagði Gullgrafarinn, „og ég
myndi í þínum sporum ekki fyrirgefa bakaranum þetta svo glatt.“ Hann
horfði hugsandi á sígarettupakkann minn, en á hann var skrifað með eig-
in hendi svindlarans Trypanosoma og Glossina palpalis. „Ég skil bara
ekki hvernig hann getur vitað hvernig allt er í Afríku, úr því að hann hef-
ur aldrei komið þangað."
„Það get ég sagt þér,“ svaraði óg. „í fangelsisbókasafninu eru upp-
byggilegar og frómar bækur. Það er til að hafa jákvæð áhrif á fangana. Þar
54
á - TfMARIT ÞÝÐENDA NR. 5 / 2000