Jón á Bægisá - 01.11.2000, Blaðsíða 78

Bharati Mukherjee
„Af hverju ertu alltaf að setja út á mig?“
„Við hvern varstu að tala?“
„Á ég nú að gera grein fyrir hverju símtali og hverju fótmáli?" Hún
bindur reiðilegan hnút á slæðuna. En hún segir mér það. „Ég var að tala
við Meg Kearns. Hún sagði að Kearns læknir hefði farið á veiðar."
„Frábært!"
„Hún sagði að hann væri með símboðann á sér.“
Ég heyri að bakdyrnar eru stífar og að Sharon blótar. Hún bjástrar við lok-
una. „Juggaðu henni varlega fram og til baka,“ kalla ég og stika niður stig-
ana. En áður en ég næ niður er Nissaninum hennar bakkað út af planinu.
Eng er í miðjum draumi eða með óráði þegar ég kem upp aftur. „Þeir
náðu ömmu!“ æpir hún. Hún stífnar öll á rúminu. Þetta er rúm með fjór-
um stólpum, himni og pífum og öðru dóti sem Sharon keypti og borgaði
með greiðslukortinu. Tvíburarnir sváfu í kojum. Þetta var öðruvísi með
tvíburana, allt öðruvísi. Hefðbundnar aðferðir duga ekki á Eng, á okkur.
„Hún kom með mat,“ öskrar Eng. „Hún kom með mat úr skóginum.
Þeir skutu ömmu! Kvikindi!“
„Eng?“ Ég þori ekki að snerta hana. Veit ekki hvernig ég á að bera mig að.
„Skaust þú ömmu?“ Hún lemur loftið með mjóum handleggjunum.
Nú sé ég rispurnar, litla hringi upp eftir handleggjunum innanverðum.
Sumar hljóta að vera nokkurra vikna gamlar, þær eru svo gular. Sár og
fleiður tvíburanna urðu aldrei svona gul. Ég kemst ekki hjá að velta því
fyrir mér hvort sár verði öðruvísi á austurlenskri húð en okkar, jafnvel
þótt ég vilji trúa að húð sé bara húð og þá sérstaklega þegar um hennar
húð er að ræða.
„Ég vil vera hjá ömmu. Amma elskar mig. Ég vil vera draugur. Ég vil
ekki að mér batni."
Ég les fyrir hana. Ég les fyrir hana vegna þess að góðir foreldrar lesa fyr-
ir börnin sín þegar þau eru veik. Ég vil fara rétt að. Ég vil vera góður fað-
ir. Ég les úr vísindaskáldsögu sem Sharon hlýtur að hafa keypt. Hún
vinnur í ljósmyndavöruverslun við hliðina á bókabúð. Ég les þrjár síður
upphátt, les síðan fjóra kafla fyrir sjálfan mig af því Eng er hætt að
hlusta. Geimverur hafa hertekið smábæi um öll Bandaríkin. Idaho, Nebr-
aska — ekkert ríki er óhult fyrir geimverunum.
Einhvern tíma eftir tvö hringir síminn. Þar sem Sharon svarar ekki eft-
ir fyrstu hringingu veit ég að hún er ókomin. Hún fer með þráðlausan
síma um allt hús. I bíómyndum geta löggurnar lagst á dyrabjölluna þeg-
ar þær hafa slæmar fréttir að færa, þær nota ekki síma. Sharon kemur
76
á J&ayúiá - Tímarit þýðenda nr. 5 / 2000