Jón á Bægisá - 01.11.2000, Blaðsíða 91

Dansararnir
„Hæ Lornie! Gott ilmvatn sem þú notar. Má ég fá að prófa það á eft-
ir?“ spurði ég og tróðst fram hjá honum inn á ballið.
Við Sara gengum nokkrum sinnum hringinn í salnum til að meta stöð-
una. Það var troðfullt. Það var mikið af sumargestum en við hugsuðum
yfirleitt lítið um þá. Sara var að svipast um eftir Jóni. Allt í einu greip
hún í handlegginn á mér og benti út á dansgólfið.
„Sérðu ljóshærða náungann í köflóttu skyrtunni? Þennan sem er að
dansa við Phyllis Gíslason? Hann er nýi fiskmatsmaðurinn frá
Winnipeg."
„Hann er æðislegur," stundi ég upp.
„Já,“ svaraði Sara. „Hver sagði að guð væri ekki fiskmatsmaður?"
Hún gekk yfir dansgólfið og stefndi á kaffistofuna þar sem selt var gos
í pappaglösum. Bæjarstjórnin var búin að banna flöskur af því að fólk
barði hvort annað í höfuðið með þeim í slagsmálum. Það voru alltaf ein
slagsmál hið minnsta í hléinu og venjulega átti Baldur upptökin.
Ég fylgdi á eftir Söru inn í kaffistofuna en hún hafði komið auga á
Rósu sem var að tala við Jón Sigmundsson og Ellert Johnson. Fljótlega
lótu Jón og Sara sig hverfa. Ellert bauð mér upp í dans. Ellert er drykk-
felldur og ágætis strákur. Hann er mjög feiminn allsgáður en ótrúlega
fyndinn þegar hann er búinn að innbyrða svona tíu bjóra. Hann dansar
líka frábærlega. Baldur gekk til okkar þar sem við liðum í valsi um dans-
gólfið.
„Hérna, Ellert," sagði hann og rétti honum hanska. „Þú þarft á þess-
um að halda ef þú ætlar að dansa við Frosnu Fríðu. Og meðal annarra
orða,“ sagði hann og leit á mig, „strákana langar að biðja þig um greiða.
Bjórinn þeirra er allur heitur og þeir biðja þig að koma út og sitja á kass-
anum í tíu mínútur eða svo.“
„Jæja, þá. Er ekki Burger King sjálfur á staðnum," sagði ég. „Fred
Martin var að leita að þér. Þrjár af ánum hans eru með lambi og hann vill
fá að vita hvað þú ætlar að gera í málinu."
Baldur hló og hristi höfuðið og við Ellert dönsuðum tangó í átt að
hljómsvcitarpallinum. Ellert keypti kók handa okkur og hellti út í slurki
af rúgviskíi úr pela sem hann hafði falið í jakkavasanum. Við dreyptum
á blöndunni og virtum fólkið á dansgólfinu fyrir okkur. Ég fann titring-
inn frá tónlistinni frá gömlu, brakandi fjalagólfinu í skálanum upp lík-
ama minn. Ég kom auga á Darlene Wheeler á miðju dansgólfinu. Hún
dansaði ein. Darlene var eitt af börnum Alls-ekki Wheelers. Þau voru
fimmtán. Fjölskyldan var á bænum og bjó í hreysi á bak við keiluvöll-
inn. Enginn vissi hvað Alls-ekki hét í raun og veru. Allir kölluðu hann
Alls-ekki. Hann var sífullur og pabbi sagði að hann hefði nokkrum sinn-
fás/ á .fflysy/'.iá - SYNDAFLÓÐID KEMUR EFTIR OKKAR DAG
89