Jón á Bægisá - 01.11.2000, Blaðsíða 58
Goðsagnir Névskijgötu
bókfestar af
Mikhail Iosifovitsj Weller
Árið 1994 kom út í Pétursborg safn 28 „munnmælasagna“. Hér eru saman
komnar sögur sem gerast á sovéttímanum og lýsa vel hjákátlegustu hliðum
hans. Þetta eru „sannar sögur“ þótt vafalaust hafi Weller fært sitthvað í stíl-
inn að góðra sögumanna hætti. Próf. Valerij Berkov sem er íslendingum að
góðu kunnur, þekkti t.d. Tarasjúk vopnasmið persónulega, en um hann fjall-
ar ein sagan.
Weller er frá Leningrad, nú Sankti Pétursborg, en bjó þegar þýðandi vissi
síðast í Tallinni, höfuðborg Eistlands.
Hér er gerð tilraun til að íslenska frásögnina um viðskipti þeirra Khatsja-
túríans tónskálds og málarans Salvadors Dalis. Aðalsögusviðið er að vísu
langt frá Névskij, hinni sögufrægu aðalgötu Pétursborgar, en hún er stutt og
jafnframt um margt dæmigerð fyrir efnistök og stíl Wellers.
H.H.
Sverödansinn
Saga sovéskrar tónlistar varð til á fimmtu hæð hótels Evrópu, í snarl-
barnum þar. Þetta var músíkalskasti bar í víðri veröld. Fílharmónían var
handan götunnar beint á móti, og hljóðfæraleikararnir stunduðu þennan
bar af kostgæfni fyrir æfingar, eftir æfingar og stundum í staðinn fyrir æf-
ingar, fingrafimi sinni og andans reisn til viðgangs og framdráttar. Einnig
eftir tónleika, fyrir tónleika og af því að barinn var þarna. Athöfn þessi
var jafn sjálfsögð fyrir heimamenn og aðkomið listafólk. Sú barstúlka var
ekki til „á loftinu" sem ekki vissi meira um tónlistarlíf borgarinnar en
stjórnandi Leningradfílharmoníunnar eða ritari Tónskáldasambandsins.
Hér var tónlistarfólkið heima hjá sér, hér naut það sannrar virðingar og
hér fyrirgafst margt listamannsvíxlsporið eins og fara gerir þegar skap-
andi gáfur og stolt borgarinnar eru annars vegar. Hér þurftu gestir ekki
56
ffis/, d Æagrdiá - TÍMARIT ÞÝÐENDA NR. 5 / 2000