Jón á Bægisá - 01.11.2000, Qupperneq 71

Sögumaðurinn Naftalí og hesturinn hans
þankar væru á sveimi í mannshuganum, og ekki væri hægt að lýsa þeim
öllum. En eftir nokkur augnablik hugsaði hann: „Hversvegna ætti óg
ekki að segja honum sannleikann?"
Reb Falik var góðlegur maður að sjá. Hann var með silfurhvítt skegg
og augu sem lýstu af visku og gæsku sem aldurinn færir mönnum stund-
um. Naftalí sagði: „Ef þú hefur þolinmæði til, skal ég segja þér það.“
„Já, þolinmæðina hef óg. Fáðu þér sæti í kerrunni. Ég er að fara í öku-
ferð, og mig langar að heyra hvað sá sem er frægur sögumaður er að
hugsa.“
Naftalí settist í kerruna. Hestarnir sem beitt var fyrir kerruna fóru
fetið, og Naftalí sagði Reb Falik ævisögu sína og líka hvað hann hugs-
aði þegar hann sá risaeikina. Hann sagði honum allt og dró ekkert und-
an.
Þegar Naftalí hafði lokið máli sínu sagði Reb Falik: „Minn kæri Nafta-
lí, ég get auðveldlega uppfyllt allar þínar vonir og þrár. Ég er einsog þú
veist orðinn gamall maður. Það er orðið nokkuð langt síðan kona mín dó.
Börnin mín búa í stórborgunum. Ég elska sögur, og hef líka frá mörgu að
segja sjálfur. Ef þú vilt, leyfi ég þér að byggja hús í skugga stóru eikar-
innar og þú getur dvalið þar eins lengi og ég lifi, og eins lengi og þú lif-
ir. Ég læt reisa hús handa hestinum þínum skammt frá, og þið munuð
báðir ljúka ævinni í kyrrð og ró. Já, þú hefur rétt fyrir þér. Þú getur ekki
flakkað til eilífðarnóns. Þeir tímar koma að menn vilja setjast einhvers-
staðar að og finna þá töfra sem staðurinn hefur að bjóða.“
Þegar Naftalí heyrði þessi orð, fylltist hann djúpri gleði. Hann þakk-
aði Reb Falik hvað eftir annað, en Reb Falik sagði: „Þú þarft ekki að
þakka mér svona mikið. A mínum vegum eru margir bændur og vinnu-
fólk, en ég hef engan sem óg get talað við. Við verðum vinir, og segjum
hvor öðrum ótal sögur. Hvað er lífið, þegar allt kemur til alls? Framtíð-
in er ókomin, og þú sérð ekki hvað hún ber í skauti sér. Nútíðin er að-
eins andartakið, og fortíðin er ein löng saga. Þeir sem ekki segja sögur
og vilja ekki heyra þær, lifa aðeins fyrir þetta andartak, og það er ekki
nóg.“
V
Loforð Rebs Falik var ekki aðeins orðin tóm. Strax næsta dag skipaði
hann fólki sínu að reisa hús handa sögumanninum Naftalí. A setrinu var
hvorki hörgull á timbri né verkamönnum. Þegar Naftalí sá drögin að
húsinu, varð hann órólegur. Hann þurfti bara lítið hús handa sér, og kofa
handa Sokka. En drögin sögðu fyrir um stórt hús með mörgum herbergj-
ffisi á .ffiayúiá - Syndaflóðid kemur eftir okkar dag
69