Jón á Bægisá - 01.11.2000, Blaðsíða 89

Dansararnir
að kveðja þau af því að mig langaði ekki að hlusta á frekari áminningar.
Eg var búin að lofa að drekka ekki og ekki fara í partí hvorki fyrir né eft-
ir ballið og ég vildi komast burt án þess að þurfa að ljúga meira.
„Loksins ertu tilbúin," sagði Sara þegar ég kom mér fyrir í slitnu,
bólstruðu farþegasætinu.
„Já, fyrirgefðu að óg skyldi láta þig bíða.“ Ég vonaði að röddin væri
hæfilega hæðnisleg.
„Ekkert mál,“ sagði Sara.
„Hvernig tókst þér að fá bílinn hjá pabba þínum?“ spurði ég. „Fékkstu
hann lánaðan eða þurftirðu að stela honum?“
„Hvað heldurðu?“ Sara skellti trukknum í afturábakgír svo hann
spólaði í mölinni. Við bökkuðum hratt yfir þjóðveginn og hálfa loið út í
skurð áður en hún skipti um gír. Það heyrðist brothljóð aftur í bílnum og
við lögðum af stað eftir þjóðveginum.
„Þú nappaðir honurn," sagði ég.
„Já, en ég varð að bíða þangað til hann var sofnaður. Þessvegna var ég
svona sein.“
Pabbi Söru lánaði henni sjaldan bílinn og síst á laugardagskvöldum,
því hann notaði hann til að flytja húsgögn og nafnið hans stóð á hliðinni:
Semchuks húsgögn. Honum fannst Sara koma sér í nóg vandræði þótt
hún væri ekki að auglýsa það um allan bæinn. Hann hafði nokkuð til
síns máls.
„Hvað finnst þér? Eigum við fyrst að athuga námurnar eða eigum við
að fara beint á ballið?" spurði Sara. Allir fóru í malamámurnar hans
Simonsons til að drekka fyrir ballið, en klukkan var næstum orðin tíu og
þeir einu sem voru líklegir til að vera þar enn voru Jóhannsson bræðurn-
ir, Gísli, Baldur og Jónas.
„Förum beint á ballið," sagði ég. „Ég vil helst ekki vera í slagtogi við
Jóhannsson strákana, ef þér er sama.“ Gísli og Jónas voru ekki svo slæm-
ir en Baldur var skepna.
„Ertu enn reið út í Baldur?" spurði Sara.
Satt að segja var vægt til orða tekið að ég væri reið út í Baldur. Ég hafði
farið út með honum nokkrum sinnum fyrir fáum mánuðum. Og Baldri
finnst að fara út með stelpu sé að kaupa handa honni hamborgara og ríða
henni svo á ströndinni bak við baðhúsið. Ég sagði honum að ég riði ekki
fyrir hamborgara og þá bauðst hann til að bæta við frönskum og kóki. Ég
svaraði að hann væri of rómantískur fyrir óbreytta sveitastelpu eins og
mig. Ég býst við að hann hafi móðgast því eftir þetta kallaði hann mig
Frosnu Fríðu. I smábæ eins og okkar er hætt við að slík nöfn festist við
fólk.
á .'jOaiýr/Áá — Syndaflóðið kemur eftir okkar dag
87