Sagnir - 01.06.2016, Blaðsíða 14

Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama
en orðstír
deyr aldregj
hveim er ser góðan getur.
(Hávamál 76)
Frammi fyrir alvöru lífs og dauða leita spekiorð úr ýmsum áttum á hugann.
Til þeirra sækjum við þrótt og visku til að halda áttum á erfiðum stundum.
— Þessi fornu orð leituðu sterkt á mig fyrstu daga ársins 2015.
Strax og andlát Eggerts Þórs spurðist og samstarfsfólk hans í Nýja-Garði hafði
náð áttum, hóf það undirbúning að minningarstund. Hún var haldin áður en
hverdagsannir hófust í húsinu. Þá varð mér ljóst að óvenju stórt skarð hafði nú
verið hoggið. Við undirbúning stundarinnar var mér h'ka gert ljós að Eggert hefði
ekki verið neinn venjulegur samstafsmaður. Heldur hafi hann átt drýgstan þátt í að
móta það góða samfélag sem ríkt hefði á staðnum. — Þessa vildi fólkið minnast,
þakka og finna leið til að halda áfram við breyttar aðstæður. — Mér fannst erindið
sem ég fór með lýsa best þeim dlfinningum sem ég skynjaði.
En hvað er þessi orðstír sem aldrei deyr? — Getur það verið orðspor þess
sem reynist heill og sannur — hreykir sér ekki upp, öfundar ekki og leitar ekki
eigin ávinnings? Þegar ég nokkrum dögum síðar sat með fjölskyldu Eggerts og
nánustu vinum, tók annar texd að hljóma og mér þótd hann lýsa orðstír hans í
meiri smáatriðum:
Kærleikurinn er langlyndur, hann er góðviljaður. Kærleikurinn öfundar ekki.
Kærleikurinn er eklu raupsamur, hrevkir sér ekki upp.
Hann hegðar sér ekki ósæmilegajeitar ekki sín eigin,
hann reiðist ekki, er ekki langrækmn.
Hann gleðst eklu yfir óréttviSinni en samgleðst sannleikanum.
Hann breiðir yfir allt, trúir öllu, vonar allt, umber allt.
Kærieikurinn fellur aldrei úr gildi.
(I Kor 13.4—8a)
Kalli minningar samferðafólks fram sh'ka texta hefur verið verið vel hfað. Þá
hefur verið lagður grunnur að góðum orðstír, góðum minningum, sem hna sorg og
trega þeirra sem eftír hfa. — I því felst mikil gæfa. Góðar minningar eru haldgott
vegarnesti til framtíðar. Það er sammannleg reynsla en h'ka rauður þráður í h'fsstarfi
Eggerts Þórs. Hann lét sér ekki annt um söguna af fortíðarfíkn heldur vegna þess
að minningar hafa gildi fyrir nútíð og framtíð.
Eggert Þór Bernharðsson fæddist í Reykjavík 2. júní 1958. Hann var yngstur
þriggja sona hjónanna Guðrúnar Guðjónsdóttur og Bernharðs Guðmundssonar
sem lést 2006. Eldri eru Guðjón Hafsteinn og Guðmundur. Leiðir þeirra Guðrúnar
og Bernharðs skildu. En þegar Eggert var 10 ára gekk Guðrún í hjónaband með
Gunnari Gissurarsyni. Gunnar gekk Eggertí í föðurstað og var samband þeirra
náið. Gunnar mótaði Eggert mjög sem kunni honum alltaf miklar þakkir fyrir.
Gunnar lést 1993 en nafn Gunnars Theodórs heldur minningu hans á loftí.
Þegar á unga árum kom vel í ljós hvern mann Eggert hafði að geyma og
eðhsþættír þróuðust sem einkenndu hann síðar fullorðinn mann.
14