Sagnir - 01.06.2016, Qupperneq 56

á málavafstrinu og öllum látunum í kringum Snæbjörn á þessum dögum í ágúst
árið 1723. Þorkatla gat við þær aðstæður séð að ekkert lát yrði á málaferlunum
og öðru vafstri sérstaklega efdr andkið í Mýrarkirkju en Ormur sýslumaður hafði
ekki lagt fram kæru vegna átakanna þar. Hún hefur fastlega reiknað með að hann
myndi sækja á Snæbjörn vegna atviksins í kirkjunni þar sem mál kaupmannsins,
vegna tveggja orða, hafði haft svo mikil áhrif á líf þeirra. Þorkada hefur sjálfsagt
séð fram á að Snæbjörn yrði í fangelsi það sem eftir væri. Hún hefur að öllum
líkindum h'ka hugsað ul barna Snæbjörns. Til að koma í veg fyrir frekari málaþras
á milli Orms Daðasonar og Snæbjörns tók Þorkada þá afdrifaríku ákvörðun að
færa Ormi Daðasyni jörðina Sæból sem var medn að 60 hundruðum að dýrleika
til eignar efdr sinn dag. Skilyrðin fyrir jarðargjöf Þorködu til Orms voru þau að öll
mál og ósætd á milli hans og Snæbjörns myndu falla niður. Sýslumennirnir báðir,
Markús og Ormur, féllust á að halda hér efdr bróðurlegri vinsemd við Snæbjörn
og Þorkötiu. Með gjörningi Þorködu átti friður að vera kominn á milli Orms
Daðasonar, Markúsar Bergsonar og Snæbjörns Pálssonar og þeir skyldu lifa sem
mestu mátar héðan í frá. Snæbjörn Pálsson var meðal þeirra sem skrifuðu undir
gjörning hinnar „erugöfugu matrónu“ Þorködu Jónsdótmr.33
Það leið ekki ár frá jarðargjöf Þorködu að Markús Bergsson sýslumaður var
mætmr á héraðsþing á Mýrum þann Í0. júlí 1724 til að taka fjárnám í eigum
Snæbjörns vegna óuppgerðar sektar við Pémr kaupmann Arvidsson. Snæbjörn
hafði setið í varðhaldi á Ögri vegna sekta frá þinginu árið áður. Varðhaldið virðist
því ekki hafa komið til frádráttar skuldum Snæbjörns við kaupmanninn. Enda sagði
Ormur í desember 1724 á Núpi við Dýrafjörð; „Um arresdð er ekki svara vert,
því hvör einn, sem uppfýsmr verður að opinberum lygum eður annari stórfelldri
óhlutvendni, á að stilla caudon fyrir sín lögbrot.“ Annars staðar í sama bréfi segir
Ormur að Snæbjörn sé „sannbevísaður lygari, fjölmælismaður og óforskammaður
dirfskunar þræll.“34 Markús Bergsson, sýslumaður lagði til að Klukkuland ein
af jörðum Snæbjörns ásamt bústofni yrði sett sem greiðsla til kaupmannsins og
Snæbjörn fengi jörðina til baka að þremur árum liðnum miðað við að hann borgaði
skuldina. Snæbjörn samþykkti þetta ekki og benti á jörð ausmr á fjörðum sern
tryggingu og hluta úr annarri sem var á Vestfjörðum. Kaupmaðurinn sætti sig ekki
við jarðirnar. Þrátt fyrir friðarumleitanir Þorködu á Sæbóli til handa Snæbirni var
málastappið á milli Snæbjörns, Orms og Markúsar komið á fulla siglingu afmr
vegna kaupmannsmálsins árið 1724. Það sem aðallega greindi á hjá þeim Snæbirni
og Ormi var fyrst og fremst það að Markús var í huga Snæbjörns honum óhagstætt
vitni í kaupmannsmálinu vegna margumrædds óvinskapar þeirra. I bréfaskrifmm
Orms og Snæbjörns á árunum 1724-1727 voru uppi sömu umræðurnar um
samskipd þeirra eins og Þorkada hefði aldrei lagt jörðina Sæból í hendur Ormi til
að sætta þeirra sjónarmið. Ormur stefndi Snæbirni fýrir árásina í Mýrarkirkju þann
26. ágúst 1723 með stefnu dl yfirréttar 25. júlí 1727 þrátt fyrir að það atvik var eitt
33 Márjónsson, Til merkis mitt nafn, bls. 253-256.
34 ÞÍ. Sta.HI. 222. Dómsskjöl yfirréttar 1722-1735.
56