Skagfirðingabók - 01.01.2011, Qupperneq 137

ÆSKUMINNINGAR FRÁ SAUÐÁRKRÓKI
fyrir þegar Halldóra Friðbjörnsdóttir
var að skvetta úr skólpfötu út fyrir
varnargarðinn að þeir skutu í þeirri
andrá og fór skotið í fötuna. Sögðu
gárungarnir að skotið hefði farið í
gegnum fötuna og buna staðið út úr
báðum megin, og víst er að það kom
gat á fötuna. Lilli Hamars fór suður á
Keflavíkurflugvöll um tvítugt og var
þar hliðvörður í lögreglunni í tugi ára.
Jón frá Hamri dó þegar fjölskyldan
átti heima í Höepfner. Hann féll niður
á ganginum. Þeir komu þar að honum
Lilli og Hebbi og báru hann inn í
stof u. Það er kallað á Torfa lækni, sem
úrskurðaði hann látinn.
Halldóra Friðbjörnsdóttir og fjölskylda
Uppi á lofti í miðju húsinu átti Hall­
dóra Friðbjörnsdóttir heima. Hún var
fremur lítil en hnellin kona. Hún varð
fyrir þeirri raun að missa son sinn í
mannskaðaveðrinu mikla 14. desem­
ber 1935. Hann var elstur barna henn­
ar, hét Margeir Benediktsson og var
háseti á vélbátnum Nirði sem fórst í
þessu veðri. Halldóra var skapmikill
og lét engan eiga neitt hjá sér. Ég man
að þegar ég var að alast upp í Höepfn­
er fór ég æðioft upp á loft til Halldóru
og spilaði við hana, en hún hafði mjög
gaman af því að spila vist.
Halldóra var í Höepfner með tvo
syni sína, þá Sigurjón Björnsson og
Alexander Róbert Jónsson. Sigurjón
var afskaplega prúður og vel gefinn
strákur. Hann var einn örfárra sem fór
til mennta úr okkar hópi. Til dæmis
var enginn stúdent úr mínum ferm­
ing arhópi en við vorum 32 sem fermd­
umst saman. Sigurjón brautskráðist
sem stúdent frá M.A. á Akureyri
1949, fór síðan til Frakklands í fram­
haldsnám og útskrifaðist þaðan sem
sálfræðingur. Alli bróðir hans var
prýðispiltur, vel hraustur og fylginn
sér. Hann var góður í fótbolta og
spilaði ætíð sem bakvörður.
Strákarnir sögðu einu sinni við
Halldóru mömmu þeirra að það væru
ljótar sögur um hann Sigurjón son
hennar, hann væri alltaf með stelpur
niðri í beitningaskúrum og hún vissi
hvað það þýddi. Þá svaraði hún að
þess u lygju þeir upp á hann Sigurjón
„en Alexander, þar brýt ég í blað,“
eins og hún sagði. Einu sinni varð hún
húsnæðislaus og fór til þeirra í hrepps­
nefndinni og bað þá að útvega sér
húnæði. Eitt hvað dróst að þeir fyndu
henni sama stað. Tók hún þá allt sitt
hafurtask, fór með það niður á malar­
kamb, lét vekjara klukkuna upp á bing­
inn og tilkynnti þeim að væru þeir
ekki búnir að útvega sér húsnæði fyrir
klukkan þrjú gengi hún í sjóinn. Já,
það var skap í þeirri gömlu. Það rætt­
ist úr vandræðum hennar þennan dag.
Lárus Runólfsson og fjölskylda
Lárus Runólfsson, eða Lalli Runka, og
kona hans (Þuríður) Ellen Guðlaugs­
dóttir, áttu fimm börn. Lárus var
kempulegur maður, harðduglegur og
mikill sjósóknari. Faðir hans var Run­
ólfur Jónsson predikari. Hann var á
fyrri árum annálaður sjómaður fyrir
dugnað og mikill aflamaður. Á efri
árum ævinnar varð hann ofsatrúarmað­
ur, predikaði æði oft á lóðinni fyrir
framan gamla barnaskólann, vand aði
þá ekki kveðjurnar til sam borg aranna
og sagði þeim að þeir færu allir til
helvítis. Lárus sonur hans var ekkert
137