Skagfirðingabók - 01.01.2014, Blaðsíða 84

SKAGFIRÐINGABÓK
84
þegar hún kæmi til Reykjavíkur og gæti ég
þá komist að við kartöfluskrælinginn eins
og hann orðaði það, en það merkti að ég
réðist um borð sem messagutti eða þjónn
yfirmanna. Það var lægsta staðan um borð
á kaupskipaflotanum og talin henta vel
fyrir byrjendur í sjómennsku. Ég sagði
Rafni að ég hefði hvorki áhuga á vélsmíði
né eldsmíði, en gæti vel hugsað mér að
reyna einn túr á Kötlu. Hann benti mér
á að slíkt væri mikið hættuspil, því að
kafbátar og flugvélar Þjóðverja væru úti
um allt og sífellt að ráðast á og sökkva
skipum. Ég sagðist vita allt um það, en
bætti við eins og ósjálfrátt, en það kemur
ekkert fyrir okkur, og urðu það orð að
sönnu. Var það brátt fastmælum bundið
að ég færi næstu ferð með skipinu. En
að ýmsu þurfti að hyggja og þar á meðal
þurfti ég að fá vegabréf. Hafði ég samband
við sýslumanninn á Sauðárkróki og sendi
honum passamyndir. Fékk ég vegabréfið
svo með skilum nokkrum dögum seinna.
Brátt kom svo Katla af hafi og var nokkra
daga í höfn meðan verið var að skipa upp
þeim vörum sem skipið kom með frá
útlöndum. Ég fór með Rafni um borð og
hitti nokkra skipverja. Í fyrsta lagi heilsaði
ég Bjarna Pálmasyni, skipstjóra. Hjá
honum var þá staddur þriðji stýrimaður
sem ég heilsaði líka. Kvaðst sá vera
Skagfirðingur eins og ég og heita Júlíus
Kemp og vera frá Illugastöðum í Laxárdal.
Er skemmst frá því að segja að við Júlíus
urðum brátt mestu mátar. Einnig hitti ég
Geir Vilbogason bryta, verðandi húsbónda
Katlan gamla sem sögumaður sigldi með. Skipið var smíðað úr stáli í Danmörku 1911, 1656
brúttólestir með 1400 hestafla gufuvél. Það var í eigu Eimskipafélags Reykjavíkur frá 1. júní
1934 til 31. júlí 1945, að það var selt Eimskipafélagi Íslands og þá nefnt Reykjafoss. Skipið
var selt úr landi til Tyrklands 7. júní 1949. Katlan var máluð ljósum litum en hér er skipið
dökklitað undir merkjum Eimskipafélags Íslands og heitir Reykjafoss.
Eigandi myndar: HSk.