Skagfirðingabók - 01.01.2014, Blaðsíða 24

SKAGFIRÐINGABÓK
24
lagðist ekki að bryggju. Þá var engin
bryggja til að leggjast við, svo við fórum
í lítinn bát, sem færði farþegana í land.
Þá var næst að hitta Guðmund Loftsson.
Ég fékk einhvern til að fylgja mér til hans
og bera dótið mitt. Þetta var snemma
morguns og hjónin ekki komin á fætur,
en þjónustustúlkan þeirra tók á móti
mér og gaf mér morgunkaffi sem ég þó
hafði enga lyst á því að ég var enn með
sjóriðu. Þegar Guðmundur hafði klæðst
og ég jafnað mig, fór hann með mér á
væntanlegan dvalarstað í Lækjargötu 12.
Mér varð starsýnt á þetta hús. Það var
nokkuð stórt timburhús, járnklætt að
utan og stóð á því með stórum stöfum:
ÁGÆTT FÆÐI. Þetta hefur víst verið
nokkurs konar auglýsing til að hæna að
kostgangara. Frú Anna tók á móti mér, og
Guðmundur sagði henni að hann ætti að
borga uppihald mitt mánaðarlega. Mig
minnir að það væru 35 krónur á mánuði.
Svo fékk hann mér vasapeninga og sagði
mér að koma ofan í banka þegar ég þyrfti
pening. Frú Anna fór með mig upp á loft.
Þar var stórt herbergi með fjórum rúmum.
Hún sagði, að þrjár Kvennaskólastúlkur,
sem hefðu verið hjá sér í fyrra, væru
væntanlegar aftur. Hún hafði bætt við
einu rúmi fyrir mig. Borðstofan var á
neðri hæðinni og herbergi frú Önnu og
dóttur hennar, sem var unglingsstúlka og
hét Guðrún Ágústsdóttir, kölluð Dúna.
Hún var mikill ærslabelgur og söng vel
og mikið, enda seinna þekkt fyrir fallegan
söng. Hún er móðir Kristins Hallssonar.
Kvennaskólastúlkurnar komu fljót-
lega. Þær voru allar úr Dalasýslu, tvær
frá Ketilsstöðum í Hörðudal, og frænka
þeirra frá Dunkárbakka. Þetta voru allt
ágætis stúlkur og góðir herbergisfélagar.
Svo komu kostgangarar, sem borðuðu
þarna, en höfðu herbergi úti í bæ. Þetta
voru allt skólapiltar úr Verzlunarskóla,
Stýrimannaskóla og ég man ekki hvað.
Seinastur kom Jón Árnason frá Garði
í Mývatnssveit úr Menntaskóla. Hann
settist við hliðina á mér við borðið, en
Kvennaskólastúlkurnar sátu við hina
hliðina.
Jón hafði verið þarna í fæði veturinn
áður og þá líka haft herbergi, en honum
fannst ekki nógu mikið næði við lest-
urinn, svo að hann fékk sér herbergi í
Suðurgötu 20 þennan vetur. Það var
gott herbergi, sem kostaði sex krónur
á mánuði. Frúin þar hét Oddný. Hún
var ekkja, mjög elskuleg kona og gaf
honum oft kaffi, sem kom sér vel. Jón var
mikill húmoristi, fluggreindur og hag-
mæltur. Hann var mjög félagslyndur, sá
um allt félagslíf Menntaskólans og var
umsjónarmaður skólans. Hann var vel
látinn af yngri nemendum, enda kunni
hann vel að umgangast unglinga. Hann
var vel ritfær og mikill íslenskumaður,
enda ritstjóri Skólablaðsins. Það var jafnan
glatt á hjalla við matarborðið og átti Jón
góðan þátt í því að halda uppi fjörugum
samræðum. Það skeði margt í Reykjavík
þennan vetur, sem þótti umtalsvert. Svo
voru dagblöðin, Morgunblaðið, og mig
minnir að Vísir kæmi þá út í fyrsta sinn.
Við Jón urðum fljótlega góðir vinir og
sýndi hann mér sérstaka umhyggju. Ég
varð 18 ára 8. desember, en hann var sex
árum eldri. Umhyggja hans kom sér vel
fyrir mig, því að ég var svo óheppin að fá
hettusótt, sem var að ganga í Reykjavík,
og seinna gulu, sem var ennþá verri veiki.
Ég fárveiktist af henni og lá í rúminu illa
haldin nokkuð langan tíma. Ekkert tolldi
niðri í mér og þetta horfði til vandræða. Ég
var að eðlisfari mjög hraust og hafði aldrei