Skagfirðingabók - 01.01.2014, Side 108

SKAGFIRÐINGABÓK
108
þessara manna var Andrés í Steinárgerði,
bróðir Kristjáns Gíslasonar kaupmanns
á Sauðárkróki, fátækur bóndi, en kátur
náungi og stórlega lyginn og sagði alltaf
frægðarsögur af sjálfum sér sem enginn
trúði. Hann var ágætur frásagnarmaður,
ekki síst þegar hann fór að segja frá
rjúpnaveiðum sínum, sem voru stórkost-
legar. Einu sinni sagðist hann hafa verið á
ferð uppi á fjallinu og ekki séð eina einustu
rjúpu og var kominn heim undir túngarð
hjá sér og það var farið að skyggja svo að
hann sá ekki lengur fugla í kringum sig.
Svo heyrði hann allt í einu að rjúpurnar
kurruðu allt í kringum hann á einhverjum
tilteknum móa. „Ég vissi ekki hvað ég átti
að gera, því ég vildi ná einhverju, svo að
ég hlóð byssuna með eins stóru skoti og ég
kom í hana og svo stillti ég mér upp mitt
í þessum kurrandi hópi og hleypti af en
sneri mér í snarkringlu um leið. Og það
lágu fimmtíu.“ Hann var óborganlegur
maður með sínar lygasögur.
Andrés var alltaf fátækur og ég held að
Kristján bróðir hans hafi haldið í honum
lífinu að einhverju leyti, en Andrés hafði
samt aðra skýringu á því. „Ég hef oft étið
skít og aldrei orðið meint af, en Stjáni
bróðir hefur aldrei étið skít og þess vegna
er hann alltaf að drepast.“
Kvöldvökur voru alltaf þegar ég var
krakki og faðir minn las flest kvöld
yfir háveturinn, ef ekki var eitthvað
nauðsynlegra að sinna. Hann fékk töluvert
Jakob Benediktsson á Fjalli með systkinum
sínum árið 1915, Halldóri (1908–1991) og
Margréti (1913–1942).
Eigandi myndar: Grétar Benediktsson.
Jakob um eða eftir fermingu. Byrjaður að
stúdera.
Ljósm.: Hallgrímur Einarsson Akureyri.
Eigandi myndar: HSk.