Skagfirðingabók - 01.01.2014, Side 184

SKAGFIRÐINGABÓK
184
til sín að sofa, eftir að hafa verið um það
bil 10 mínútur í brúnni, eða til klukkan
5:22. Ekki voru liðnar margar mínútur
þegar hann heyrði að slegið var af vélinni
og nærri strax á eftir heyrði hann og fann
að skipið steytti á grjóti. Hann stökk af
stað upp í brúna og heyrði þá að vélin tók
afturábak af fullu afli.
Þegar upp kom sá Ryder að skipið stóð
með stefnið um það bil skipslengd frá því
sem honum sýndist vera brött fjallshlíð.
Nokkrar klappir sáust upp úr sjónum við
skipshliðina og þrumandi hljóð heyrðust
er stálið sargaði við klappirnar, en skipið
stóð kyrrt. Ryder varð strax ljóst að botn
skipsins hefði rifnað svo mjög við að
keyra í strand á fullri ferð að það mundi
fljótt sökkva ef það losnaði af skerinu svo
að hann lét þegar stöðva vélina. Hann gaf
síðan skipun um að gera björgunarbátana
klára. Þegar farið var að athuga lestarnar
kom í ljós að sjór var þegar kominn í
sumar þeirra og fór stígandi. Þegar skipið
var yfirgefið var sjórinn orðinn mest 7½
fet á dýpt í stórlestinni. Skipstjóri lýsti
því að lokum yfir, að þegar hann fór úr
brúnni kl. 5:22 hefði hann verið viss
um að allt væri í lagi, ella hefði hann að
sjálfsögðu verið áfram í brúnni og dregið
úr hraðanum.
Vitnisburður fyrsta stýrimanns, N. P.
Nielsen, var mjög á sömu lund og skip-
stjórans. Hann kvaðst hafa séð land kl.
4:45 þvert á stjórnborða. Veður hefði
þá verið gott, nokkurn veginn hreint en
þó snjóskýjaklakkar með köflum. 2–4
mínútum eftir að skipstjóri fór úr brúnni
uppgötvaði stýrimaður land framundan.
Skriðnavík og Almenningsnef nær en Kóngssætisnef fjær. Kóngssætið ber við loft.
Ljósm.: Hjalti Pálsson.