Skagfirðingabók - 01.01.2014, Blaðsíða 87

YFIR ATLANTSHAFIÐ Í SKIPALEST
87
Í skipalest á úthafinu
LOKS VAR tilkynnt að við skyldum leggja
upp og sigldi þá talsverður floti sem þarna
hafði safnast saman drjúgan spöl suður
með Skotlandi. Þegar svo komið var í Írska
hafið var siglt inn í gríðarstóra skipalest sem
beið þarna. Katlan og önnur skip í okkar
flota fengu fyrirmæli um hvar þau skyldu
vera í lestinni og var þeim svo skipað í
allmargar raðir, hverju aftur af öðru, og var
fjöldinn þá slíkur að varla eða ekki sást út
fyrir skipamergðina. Brátt kom skipun frá
forystunni eða kommanderskipinu um að
hefja skyldi ferð og seig þá þessi mikli floti
af stað og stefndi í vesturátt. Öll fyrirmæli
frá forystunni voru hrópuð upp með
lúðrum eða gefin með flaggamerkjum
eða ljósamorsi. Vestursiglingin gekk
hægt og sígandi og allir urðu að halda
sama hraða. Herskipin sem gættu okkar
voru aðallega tundurspillar og minni
herskip sem nefndust korvettur, en einnig
komu bæði freigátur og beitiskip við
sögu í þessum siglingum. Þessi vopnuðu
skip ösluðu fram og aftur innan um og
umhverfis meginflotann. Þá var líka
risastórt flugvélamóðurskip með í för og
voru orrustuflugvélar sífellt að taka á loft
og hringsóla yfir okkur eða þá að lenda
á þessum fljótandi flugvelli. Um leið og
vélarnar lentu á skipinu skutu þær eins
konar fallhlíf aftur úr sér til að hægja ferð og
stöðva sig í tíma. Var býsna tilkomumikið
að fylgjast með þessu. Ekki urðum við
fyrir neinni árás, en stundum töldu þeir
sem réðu ferðinni að vart hefði orðið við
kafbáta óvinanna og dembdu herskipin þá
einhverjum ósköpum af djúpsprengjum í
hafið, sem svo sprungu með þungum dyn
Flugvél af flugmóðurskipi á vakt yfir skipalest á Atlantshafinu.