Skagfirðingabók - 01.01.2014, Blaðsíða 111

ÉG SAT EINUNGIS EINN HEILAN VETUR Á SKÓLABEKK
111
Hallgrímur upp og segir: „Já, ég sé að það
er komið svo margt fólk. Ætli það sé ekki
rétt að fara að taka til.“ Þá vorum við drifin
í kirkju. Faðir minn var þá ekki við svo að
séra Hallgrímur skipaði mér að setjast að
orgelinu. Ég hef sjálfsagt verið 15–16 ára.
Nóturnar voru þarna í kirkjunni og síðan
söng hver með sínu nefi. Hallgrímur flutti
svo predikun sem passaði upp á einhvern
allt annan dag. Hann hafði alltaf einhverja
gamla predikun í vasanum, ef svo skyldi
fara að hann þyrfti að messa. Annars var
þetta nú mest á jólum sem karlinn var að
messa og þá var auðvitað frost í kirkjunni
þegar komið var inn. Svo var reynt að
hita eitthvað upp í kringum altarið og þá
myndaðist raki og orgelið bólgnaði upp
svo að nóturnar vildu sitja fastar. Þegar ég
var stráklingur fór ég stundum með föður
mínum til guðsþjónustu, sat þá kannski
við hliðina á honum meðan hann var að
spila og fylgdist með og ýtti upp nótunum
ef þær sátu fastar.
Skólanám
NEI, HALLGRÍMUR var ekki mikill predik-
ari, en hann var málamaður mikill og ég
naut góðs af því að hann kenndi mér mína
fyrstu byrjendakennslu í frönsku, og latínu
smávegis, hljóp í gegnum byrjendabók í
latínu. Þetta hefur verið veturinn 1922–
1923. Þá var það ráðið að ég reyndi að
komast í Menntaskólann í Reykjavík,
hafði tekið gagnfræðapróf á Akureyri
vorið 1922. Þá var ég búinn að vera á
skólanum í þrjá mánuði. Reyndar fór ég
fyrst norður 1921. Þá var ég búinn að
vera í læri hjá séra Hálfdani Guðjónssyni
á Króknum, en fór norður og tók próf
Séra Hallgrímur Thorlacius situr hér með barnabörnum sínum, Georg og Sigrid, úti í Noregi
árið 1929 en Gunnlaug Friðrikka einkadóttir hans giftist norskum verkfræðingi, Carsten
Stang að nafni. Eigandi myndar: HSk.