Skagfirðingabók - 01.01.2014, Blaðsíða 91

YFIR ATLANTSHAFIÐ Í SKIPALEST
91
Íslendingabyggðum í Manitoba. Var hann
þarna ásamt fleiri piltum af sömu slóðum
og töluðu þeir jöfnum höndum ensku og
íslensku. Varð þarna með okkur mikill
fagnaðarfundur og hinir sjóliðarnir fluttu
sig að okkar borði, svo að úr varð hið
skemmtilegasta samkvæmi. Meðal annars
sungum við saman „Nú er frost á fróni“
og fleiri ljóð, því að þeir kunnu heilmikið
af íslenskum kvæðum. Var þetta upphafið
að góðum kynnum við drengi þessa og
vel man ég hversu glaður Páll Ólafsson
varð, þegar ég færði honum Lestrarbók
Sigurðar Nordals að gjöf. Þetta var einmitt
bók sem hann vantaði, því að hann las
bæði íslenskar sögur og ljóð sér til ánægju.
Við töluðum um að hittast næst þegar
við kæmum til Halifax, en ekkert varð
úr því. Þá fréttum við frá öðrum vestur-
íslenskum mönnum að allir þessir sjóliðar
hefðu verið sendir eitthvert út í stríðið, og
þegar svo er komið er alltaf óvíst hverjir
snúa aftur. Að minnsta kosti sá ég engan
þeirra framar.
Haldið heimleiðis
ÞANNIG LEIÐ tíminn í Halifax og brátt var
lokið við að lesta skipið. Að síðustu var
kostur tekinn um borð og einnig kol, svo
við hefðum nóg af öllu til langrar útivistar.
Síðan var látið úr höfn og sigldum við
ásamt nokkrum öðrum skipum út á hafið.
Þar fundum við brátt heilmikla skipalest
sem kom sunnan frá Bandaríkjunum.
Var síðan dólað austur yfir Atlantshafið
og bar fátt til tíðinda. Urðum við hvorki
fyrir árás kafbáta né flugvéla og þótti það
vel sloppið. Að venju var verið að sprengja
djúpsprengjur við og við með tilheyrandi
gauragangi, því að þá töldu foringjarnir
að orðið hefði vart við kafbáta óvinanna,
þótt ekki létu þeir til skarar skríða. Eitt
sinn var meira að segja gefin út tilkynning
um að líklega hefði kafbáti óvinanna verið
grandað, því að þá kom stór olíuflekkur á
sjóinn. Á miðri leið gerði á okkur óveður
með miklum stormi og olli slíkt talsverðri
upplausn í skipalestinni. Við vorum með
timburstafla á framdekkinu og átti það
allt að vera tryggilega bundið. En svo
reið ógurlegur hnútur yfir skipið og tætti
sjórinn eitthvað af þessum farmi fyrir
borð, svo að mikið gekk á. Við skildum
við meginflotann við Skotland og sigldum
ásamt fáeinum öðrum skipum til Loch
Ewe, þar sem við biðum í nokkra daga
áður en okkur var leyft að halda áfram
til Íslands. Loks fengum við svo merki að
við mættum fara, og sigldum við þá með
einhverjum öðrum skipum og herskipum
áleiðis heim og gekk allt vel. Síðustu daga
ferðarinnar vorum við önnum kafnir
við að gera hreint, skúra gólf og fægja
kopar sem mikið var af um borð, því að
allt þurfti að líta sem best út þegar heim
Skipalest í Halifax árið 1942. Skipin söfn-
uðust saman þar sem kallað var Bedford
Basin og héldu þaðan af stað með hergögn
og vistir til Bretlands eða Murmansk í
Ráðstjórnarríkjunum, gjarnan með viðkomu
í Hvalfirði.