Skagfirðingabók - 01.01.2014, Blaðsíða 198

SKAGFIRÐINGABÓK
198
hafði keypt á uppboðinu ásamt fleira
dóti. Hún var fyrir innikamrinum í
Vík. En þegar sú viðbygging var rifin
kom hurðin í Neðra-Haganes og var
þar. Pabbi notaði hana í smíðahúsinu.
Hún var lítil og mjó, líklega koju-
hurð, úr harðviði með tveimur
rammafulningum. Svo slæddist hún
til Ólafsfjarðar en ég veit svo ekkert
hvað varð af henni.
Tejo var sýnilegur á strandstaðnum
til 1934. Þá hvarf skrokkurinn í mikla
briminu sem gerði um haustið. Hann
sat þarna á klöpp þangað til. Eftir
þetta var lengi járnarusl í fjörunni.
Oft þegar ég var í smiðjunni með
pabba að stíga fyrir hann smiðjuna
og hann var að smíða brennijárn eða
annað slíkt, var það oft viðkvæðið hjá
honum: „Ætli þetta sé ekki úr honum
Tejo.“ Hann fékk áreiðanlega nokkuð
af kopar og eir úr skipinu. Til voru
eirplötur gerðar úr eirröri og höfðu
verið slegnar til, álíka stórar og efni í
einn skinnskó. Þær spanskgrænuðu og
voru notaðar til að lita skinnskó með
því að láta skinnið liggja á þeim ofan í
vatni held ég. Spanskgrænan var notuð
til að lita skinnið grænt. Það komu
eins og riflar eða hamrað munstur
í litinn og þótti flott. Svo var hann
með koparstykki sem verið höfðu
utan um planka, koparspengur sem
voru á þykkt eins og brennijárnshaus.
Þetta var sagað niður í hæfilega bita í
brennijárn.
Maðurinn sem var skipstjóri á Tejo
missti starfið en varð seinna þekktur
skógræktarmaður í Danmörku.19
19 Guðmundur Sæmundsson frá Neðra-Haganesi. Viðtal við höfund í nóvember 2004.
Guðmundur Sæmundsson frá Neðra-Haga-
nesi.
Eigandi myndar: HSk.