Tímarit Máls og menningar - 01.06.2010, Síða 65

M ý b i t
TMM 2010 · 2 65
hann var ekkert timbraður. Fínt að honum skyldi takast að ná sér í gellu.
Fínt að það rigndi og fínt að hann var graður, fínt, því þá átti hann svo
að segja eitthvað til góða. Hann gekk yfir Ráðhústorgið. Flokkur dúfna
sem tíndu gráðugar upp í sig grjón við tröppurnar tvístraðist felmtr-
aður þegar hann gekk inn í hópinn. Korteri síðar opnaði hann dyrnar
að íbúðinni sinni í Christianshavn. Tuttugu mínútum síðar var hann
búinn að baða sig og skipta um föt. Hann sauð tvö egg og pakkaði niður
til helgarinnar. Síðan kreisti hann safa úr tveimur appelsínum og hitaði
mjólk í annan kaffibolla. Hann rétt náði að fletta blaðinu og borða sig
saddan áður en hann ók út á flugvöll.
Charlotta hafði keypt nýtt ilmvatn á ferðalaginu, hann tók eftir því undir-
eins. Hann gat ekki áttað sig á því hvort það var jasmína eða appelsína
sem var yfirgnæfandi. Hún leit vel út, hraustleg. Þau föðmuðust, hann
kyssti hana á kinnina. Hún glotti yfir blóðhlaupnum augum hans og
hann sagðist hafa farið út með strákunum á skrifstofunni, þeir hefðu
neytt hann til að drekka nokkur skot. Hún klappaði honum á vangann.
Hann gaf í. Það leit út fyrir ágætis veður. Þau töluðu um að hann hefði
átt að slá grasið og að nokkrir sameiginlegir vinir ætluðu að kíkja í
heimsókn og myndu gista. Þau ákváðu að elda lambakjöt í karrí. Hann
átti kjöt í frystinum.
Hún hafði keypt ný sængurföt í London. Silkisatín. Og þrjú pör af
skóm. Það hafði gengið vel á messunni. Hann hækkaði í græjunum, ljúf
stemmingstónlist. Hún þagði og slappaði af. Allt í einu mundi hann að
konan hafði verið í mjaðmabelti. Nú mundi hann eftir að hafa snúið
nærbuxurnar af henni. Þetta yrðu áreiðanlega notalegir páskar. Bróðir
þeirra kæmi með krakkana sína á sunnudaginn. Þá myndi hann fela
páskaegg í garðinum og leika skemmtilega frændann. Hann brosti og
leitaði að sólgleraugunum. Himinninn var heiðskír og vorbirtan var svo
skörp að hann næstum blindaðist.
Um kvöldið lágu þau bara vafin inn í sængur sínar á svefnsófanum. Hún
hafði lagað kardimommute. Hann horfði á fréttirnar á þremur mis-
munandi stöðvum, hún las tímarit. Þau baktöluðu móður sína og hlógu.
Hann var þreyttur og heitur.
Næsta morgun fór hann út að hlaupa á ströndinni. Það var næstum
enginn vindur. Sandurinn var rakur, það hafði rignt um nóttina. Hann
naut hins kalda og salta sjávarlofts, honum fannst hann vera sterkur og
vel upplagður og ákvað að taka á sprett síðustu metrana; melgresi, haf og
sandur eins langt og augað eygði.