Tímarit Máls og menningar - 01.06.2010, Síða 81

B a r n a b æ k u r e f t i r h r u n
TMM 2010 · 2 81
hann er ljúfur og klár strákur. Textinn er skrifaður á lifandi og afar
sannfærandi unglingamáli, rennur eðlilega og er aldrei tilgerðarlegur
eins og svo oft þegar fullorðið fólk rembist við að skapa málheim sem
er því ekki eiginlegur. Tungumálið leikur stórt hlutverk í sögunni. Geir
er góður í íslensku en vill passa sig að missa ekki kúlið. Ýmsar ambögur
sem jafnaldrar hans missa út úr sér fara í taugarnar á honum en hann er
ekki sammála mömmu sinni sem vill banna allar enskuslettur og talar
um fésbók en ekki Facebook. Unglingunum á mínu heimili bar saman
um að Geir og vinir hans væru afar sannfærandi unglingar.
Sagan er létt og leikandi framan af, þeir félagar eru nokkuð áhyggju-
lausir og sérlega ánægðir með að vera lausir undan oki leiðinlegasta
manns í heimi, Lars Sören Sörensen, sem kenndi þeim stærðfræði og eru
klárir í sumarið og svo fjölbraut. Á þeirri viku sem sagan gerist byggist
þó upp kvíðablandin spenna fyrir fylliríinu stóra.
Sagan er rækilega staðsett í nútímanum og ýmislegt minnir á þær
efnahagslegu hamfarir sem yfir okkur hafa dunið. Geir tekur það
meira að segja sérstaklega fram að hann heiti ekki Haarde og sé orðinn
þreyttur á þeim brandara. Geir er svo heppinn að foreldrar hans eru
í vinnu og eiga í sig og á en þau brýna fyrir honum að vera þakklátur
fyrir sumarvinnuna: „Þú mátt þakka fyrir og við megum öll þakka
fyrir að pabbi þinn hefur alla þessa vinnu. Það er kreppa í landinu og
þú mátt bara vera sæll og glaður að eiga pabba sem getur útvegað þér
vinnu í heilan mánuð og þú ættir að skammast þín eins og ástandið er í
samfélaginu og fjöldi manns gengur atvinnulaus, jafnvel fólk sem hefur
fyrir stórum fjölskyldum að sjá og …“2 segir mamma Geirs þegar henni
ofbýður unglingaletin. Siggi, besti vinur Geirs er ekki svona heppinn.
Hann býr í skuggalegri blokk og á ljúfa en óörugga mömmu og litla
systur en afleitan föður sem drekkur mikið. Sá þriðji í hópnum er
Maggi sem hefur að mestu búið hjá ömmu sinni eftir að foreldrar hans
skildu. Amman er stuðpía og á alltaf nóg af bríser. Við sögu koma einnig
bekkjarsystur þeirra félaga og hálfgerðar kærustur, Hafdís og Jóna.
Svo kemur að því að Geir hættir að vera barn en þó með allt öðrum
hætti en hann ráðgerði. Eftir léttleik og skemmtilegheit þar sem
lesandinn hefur fengið að kynnast þessum skemmtilegu strákum er
hann skyndilega dreginn með þeim inn í ofbeldisfullan og dökkan
heim, handan götunnar þar sem drykkjumaðurinn Leifur, pabbi Sigga,
hefur gengið í skrokk á mömmu hans og Dóru litlu systur. Lýsingarnar
eru bæði grafískar og gróteskar og lesendanum er jafnbrugðið og Geira
sjálfum. Ástandið kom Sigga þó ekki á óvart: