Tímarit Máls og menningar - 01.06.2017, Síða 58

K r i s t í n Ó m a r s d ó t t i r
58 TMM 2017 · 2
Heldur þú að stéttaruppruni manns skipti máli fyrir mann til að verða
rithöfundur?
Ég hef ekki upplifað það hér á Íslandi, rithöfundar sýnist mér hafa alls-
konar bakgrunn og sem betur fer.
Skiptir (prívat) félagsskapur máli fyrir lífsbaráttu rithöfundar?
Já eflaust, en ég held að innra lífið, félagsskapurinn við mann sjálfan skipti
mestu máli. Það getur líka verið gaman og nærandi að eiga vini sem deila
sömu ást á skáldskapnum, það er ekki sjálfsagt að maður finni þannig vini
en þegar það gerist er það töfrum líkast.
Hver er annars staða bókmennta sem skrifaðar eru á íslensku í dag?
Hún er fín en ég vil sjá fleiri smásagnasöfn gefin út og að leikrit verði gefin
út á bók. Við hér á Íslandi og í öðrum vestrænum löndum erum alltof föst í
skáldsögunni. Við eigum auðvitað að fagna tilraunamennskunni en henni er
ýtt út á jaðarinn. Við verðum að passa upp á að djúsinn þynnist ekki.
Já, ég man vel eftir þunnum djúsum þegar ég var lítil. Var kannski ekki
öðrum treystandi fyrir blönduninni en krökkum? Að vísu blandaði
mamma mín óþunnan djús. Hvernig var djúsinn blandaður í barnæsku
þinni?
Djús æsku minnar var fullkominn, hvorki of þykkur né of þunnur.
Ertu ljóðelsk?
Já, í ljóðforminu er mesta frelsið. Ljóð geta verkað á mann eins og dans
eða myndlist – ÞAU – tala við mann öðruvísi en annar skáldskapur og fara
meira út í dulvitundina. Í ljóðinu fær dulvitundin að tala og hlusta. Oft skilur
maður ekki ljóðin röklega en tekur þau inn, þó að þau búi í tungumálinu
er eins og þau komist handan þess. Baudelaire fyrirskipar í einu ljóðinu
að maður eigi að ölva sig af víni, skáldskap og dyggðum. Maður ölvar sig á
skáldskap líka til þess að fá innblástur. Ég elska ljóðið afar, afar heitt!