Tímarit Máls og menningar - 01.06.2017, Blaðsíða 124

H u g v e k j a
124 TMM 2017 · 2
þetta allt saman, ég hef mikið hugsað
um bara, bara sko eiginlega hlutabréfa-
markaðinn sem slíkan, að þessi pressa,
að vera alltaf með uppgjör á þriggja
mánaða fresti, allt einhvern veginn fer
eftir genginu og, þú veist, að þetta skapi
nánast óheilbrigt andrúmsloft, því að
allir, öll yfirstjórninn bara fær þetta á
heilann.“
Eða:
„Og ég held að svona stór hluti af þessu
sé einhver svona einhver umboðsvandi,
þú ert bara, þú ert bara að leika þér með
peninga einhverra annarra og svona,
gerir ekkert nema fara – ég meina þegar
var farið í einhverjar svona skíðaferðir,
sem að ég fór nú reyndar ekki í, ég heyrði
nú bara af því. Að þegar veiktist ein
barnfóstran hjá einum starfsmanninum
þá var send þyrla á flugvöllinn til þess
að, af því að það var verið að fljúga nýrri
barnfóstru.“
Eða:
„Þær ferðir eins og til Milano nefnilega
eru ótrúlega ódýrar miðað við hvað
þú færð, það er málið. Og þess vegna
er þetta ótrúlega ódýr markaðssetning
gagnvart öllu þessu fólki sem þú gerir
ráð fyrir að sé verðmætustu mögulegu
kúnnar sem þú gefur, sem er venjulega
allt ríkasta fólk landsins. Þú vilt að
starfsmenn séu að mingla við kúnnana,
er, til þess að tryggja, mynda tengsl við
þá, það er þá hugsunin, og menn kynnist
inn í bankann, það er hugsunin, og síðan
þegar einhver sæti voru laus þá bara
fylltirðu með fleiri starfsmönnum. Og
þetta er ekki dýrt miðað við það sem þú
getur fengið út úr þessu.“
Eða:
„Síðan var opnað í Hong Kong: Það flott-
asta, besta og fínasta. Og svo að opna og
svo spyr maður eins og útibússtjórinn í
Hong Kong, og hann sagði bara við mig:
Ég veit bara ekki hvernig svona banki
er rekinn. Og ég segi: Nú, en af hverju
varstu þá ráðinn útibússtjóri? Þú veist,
ef þú tekur svona ákvarðanir, svo ert
þú bara kominn á flottasta stað í Hong
Kong, en það veit enginn hvað hann er
að gera.“
Eða:
„Og ég sagði við hann: Þorsteinn, ég veit
að þú átt enga peninga, geturðu útskýrt
fyrir mér hvernig getur þú keypt V. Og
hann horfði á mig og brosti: Með þróaðri
fjármálatækni.“
Eða:
„Og ég hugsaði, guð minn góður, það er
verið að gera árás á okkur, nú erum við
komnir í vesen. Þarna var ég hræddur,
guð minn góður, allur heimurinn skynjar
það núna að það sé hægt að drepa okkur
vegna þess að okkur verði ekki bjargað,
öllum öðrum verði bjargað af því að sá
sem á að bjarga okkur hann geti það
ekki, hann hefur ekki samning við neinn
til að hjálpa sér og hefur ekki gert neitt í
því. Náðuði þessu?“
Þeir sem hér hafa verið lögð orð í munn
eru vitanlega allir gamalgróin hag-
menni, komnir nokkuð við aldur, sem
enn eru í kallfæri við gullaldarmálið,
eins og vafalaust má finna merki um, – í
umfjöllun sinni um hin ýmsu tungumál
hefði Dante kannske kallað þetta málfar
„lingua di sko“. En á eftir þeim koma nú
yngri kynslóðir sem temja sér glópísku
svo snemma að ef þeir tala íslensku á
annað borð er orðfæri þeirra lítið annað
en gúggl-þýðing úr glópískunni, með
örlitlum viðbótum. Þess vegna er maður
farinn að heyra hávær örvæntingarköll
um framtíð íslenskunnar; ef svona held-
ur áfram, er sagt, verður hún með öllu
hljóðnuð í lok þessarar aldar, afkom-
endur okkar munu ekki skilja eitt ein-
asta orð af því sem nú er tekið upp eða
letrað á blað. Forfeður þeirra verða þeim