Tímarit Máls og menningar - 01.12.2016, Side 35

Í d a g e r f e n g i t í m i d ý r a n n a o g e n g i n n t í m i f y r i r l j ó ð
TMM 2016 · 4 35
Viltu segja mér eitthvað um framtíð skáldskaparins?
Framtíðin er skálduð. Og framtíðin er falleg. En annars er ég svolítið
efins líka. Það er eins og kapítalisminn sé búinn að gegnsýra allt og viðnám
listanna og fræðanna og tungumálsins er ekki næstum því nógu kröftugt.
Við verðum að endurskapa fegurðina.
Hver er staða íslenskra bókmennta í dag?
Hún er ágæt held ég. Öll ungu skáldin sem koma fram lofa góðu. En ég
held hins vegar að það sé ákveðin stöðnun og spilling í íslenskum bók-
menntaheimi sem verði að greina og skilja. Mér finnst til dæmis rosalega
skrýtið að hafa aldrei tekið þátt í alvöru bókmenntaspjalli við aðra höfunda.
Höfundar ræða sjaldan verk hver annars – æ, ég fer ekki út í þetta en við
þurfum að vinna í þessu. Það vantar vettvang, ekki endilega opinberan, en
þar sem hægt er að takast á og rökræða. Ég ætla að reyna að vera dugleg í
vetur að hitta kollega og ræða um bókmenntir. Ég hef verið svo treg til þess
en nú er komið að því. Eftir dítox er ég mætt í menninguna!
Ertu ljóðelsk?
Ég les ljóð mjög oft og oftar en annan texta. Mig dreymdi Sigfús Daðason í
fyrrinótt. Það var verið að breyta dagstofunni hans í safn og gekk frekar illa,
þeir sem stóðu í því vissu ekkert um Sigfús og tengsl hans við hlutina svo ég
hugsaði með mér að þetta væri dauðadæmt. Hins vegar væri ég til í að fara á
safn sem byggðist á ljóðunum hans.
Það liggur í hlutarins eðli að ljóðelskt fólk er kröfuhart og dómhart og oft
ofurdramatískt án þess að gangast við því, líka oft drykkfellt og erfitt. Ég veit
ekki hvað skal segja: jú, ég er ljóðelsk, ég get ekki neitað því.