Tímarit Máls og menningar - 01.12.2016, Síða 50

R ú n a r H e l g i Vi g n i s s o n
50 TMM 2016 · 4
verið háðskur og hrokafullur í tali við Friedman og hvort í því fælist visst
ofbeldi. Hvort hann væri í rauninni lítill karl eins og Friedman hafði gefið
til kynna. Og svo þetta að hann skyldi hafa barið í borðið.
Hann var alltof þreyttur til að komast að niðurstöðu um þetta allt, vissi
bara að hann hafði alltaf litið á sjálfan sig sem friðsemdarmann. Hann hafði
aldrei slegist við bróður sinn þegar hann var yngri þó að öldruð móðir hans
segði annað. Jú, hann hafði einu sinni eða tvisvar rassskellt eldri strákinn en
annars taldi hann sig ekki vera hneigðan til ofbeldis. Gat verið orðhvatur og
hafði stundum sært fólk sem misskildi húmorinn hans en það var annað.
Eftir að hafa bylt sér í tvo tíma ákvað hann að fara fram. Hann pissaði
en fann sig ekki í að gera neitt meira þó að það væri stundum gott svefnlyf.
Hann fór út á verönd og þreifaði á áklæðinu, fann að það var orðið nokkurn
veginn þurrt. Hann sá enga bletti í því og létti mikið við það. Engin ummerki
um þvottinn heldur. Hann ákvað að setja áklæðið utan um pulluna aftur.
Það var þröngt, eins og það hefði hlaupið ofurlítið í þvottinum, en að lokum
tókst honum að koma því utan um. Pullan hafði aflagast í kringum hornin
og þegar hann reyndi að bæta úr því rifnaði áklæðið örlítið. Sem betur fer
var það þó að neðanverðu. Konan hans mundi aldrei taka eftir því, yrði bara
ánægð með framtakssemina.
Að því búnu fór hann aftur inn í rúm og tókst þá loksins að festa svefn.
Þegar þau komu fram morguninn eftir og sólin skein á pulluna sáu þau
engin ummerki um gærdaginn. Það var eins og ekkert hefði gerst. Þau voru
svo ánægð með það að þau létu loks undan sífri drengjanna um að fá að fara
í rennibrautagarðinn.