Tímarit Máls og menningar - 01.12.2016, Side 85

E l í n , ý m i s l e g t
TMM 2016 · 4 85
Leiðsögumaðurinn hvessti á hana augun og þýddi ekki spurninguna.
Seinna útskýrði hann fyrir Elínu að fólk talaði ekki fjálglega um Wa ætt-
bálkinn. Hann varð laumulegur á svipinn eins og svo oft, leit í kringum sig
til að tryggja að enginn væri að hlusta og útskýrði að þeir væru svo til hættir
að stunda hausaveiðar en ef þeir sæju einhvern sem væri með mjög óvana-
legt höfuðlagt væri kannski erfitt fyrir suma þeirra að standast freistinguna.
Kvikmyndaleikstjórinn gæti lent í vandræðum ef hann hitti Wa-fólkið í
Búrma, hugsar Elín. Hún horfir beint framan í hann og þegir, veit ekki hvað
hún á að segja og þögnin verður sífellt óþægilegri en því getur hún ekki að
gert.
Nei, en, fyrirgefðu, ég veit að þetta er fáránlegt …
Allt í lagi, segir hún, hvað viltu vita?
Ég veit það ekki einu sinni. Hefurðu hugsað um að láta laga örið?
Ég er búin að láta laga það eins mikið og hægt var á sínum tíma. Svo
vandist ég því.
Já auðvitað, segir hann vandræðalegur og hlær.
Hún stendur á fætur og vill vita hvenær þeir ætli að skjóta.
Í vor, segir hann. Tökur hefjast í maí.
Proppslistinn er ekkert breyttur?
Nei … en við fáum þig kannski til að gera örið á Astrid?
Auðvitað, segir Elín. Hún ætti nú að geta bjargað því.
Eftir hvað er örið? spyr hún. Kvikmyndaleikstjórinn hikar.
Þú ræður, segir hann loks. Það kemur hvergi fram í handriti. Þau kveðjast
og þegar Elín er komin aftur í bílinn og bakkar frá steypukumbalda kvik-
myndaleikstjórans sér hún glitta í hann við eldhúsgluggann. Hann stendur
hreyfingarlaus og hallar höfði.
Yfir landinu er djúp lægð. Himinninn eintóna stálgrár. Elín ákveður að fara
í leikhúsið, þar sem leikararnir eru enn að stauta sig gegnum fyrsta þátt af
fimm. Ellen situr að því er virðist annars hugar við borðsendann og kroppar
í vörtu á vísifingri. Um úlnliðinn á henni eru nokkur bönd sem maður fær á
tónlistarhátíðum. Sum þeirra eru orðin mjög gömul og slitin en önnur nýrri.
Á nöglunum eru skellur af neongulu naglalakki, undir þeim sorgarrendur. Í
kaffipásunni fer Elín út að reykja og skömmu síðar kemur Ellen á eftir henni.
Hún heilsar Elínu stuttaralega en er síðan í þungum þönkum, sýgur
sígarettuna og starir ofan í ristina sem hún stendur ofan á. Lakkskórnir eru
orðnir gatslitnir, húðin farin af þeim á tánum og undir þeim grátt strigaefni.
Undir ristinni eru mörghundruð sígarettustubbar, plastumbúðir af sælgæti,
nokkrar bjórdósir og debetkort. Elín sér það greinilega og ætlar að spyrja
hvort Ellen hafi nokkuð týnt kortinu sínu, hálfvegis í gríni, en sér að Ellen er
djúpt niðursokkin í hugsanir sínar.
Þær þegja og Elín virðir fyrir sér höfuðlag leikskáldsins. Það er nokkuð