Heilbrigðisskýrslur - 01.12.1960, Qupperneq 175

173 —
1960
við félaga sína, átti marga og góða
kunningja. Sá kunningsskapur hefur
litt haldizt, einkanlega eftir að hann
fór að stunda sjómennsku.
Hann byrjaði á rafvirkjanámi, en
var ekki við það og í iðnskóla nema
í nokkra mánuði, sneri sér síðan að
sjómennskunni 17 ára gamall og hefur
verið við þau störf síðan. Sigldi hann
nieð togurunum síðari stríðsárin.
Þá var hann farinn að smakka vín,
mun það reyndar hafa verið tals-
vert mikið. Eins og að framan getur,
var hann heldur fyrirferðarmikill og
ofstopafullur að eðlisfari, en ekki bætti
afengisnautnin úr. Ber hegningarvott-
°rð hans það einnig nokkuð með sér.
Er það i 42 liðum. Fyrst er hann
kærður 12 ára gamall fyrir ólæti, en
það er afgreitt til barnaverndarnefnci-
ar.
Frá 18 ára aldri er hann kærður
yfirleitt fyrir alls konar ölvunarbrot,
ymist með óspektum, slagsmálum eða
spellvirkjum, ailt frá tvisvar upp i 10
sinnum á ári, yfirleitt mun nær hinu
siðara markinu en hinu fyrra.
1951 virðist hann verða miklu skikk-
anlegri, því frá og með því ári er hann
ekki kærður nema 4 sinnum og 1953—
1957 að báðum meðtöldum aldrei:
ejnu sinni árið 1958 og einu sinni 1960,
síðan ekki fyrr en nú.
H. segir, að sér hafi ekki hætt neitt
sérlega til að verða illur við vín og
heldur ekki neitt frekar upp á síð-
kastið, hins vegar er þegar komið
ram, að hann hafi Jiótt mikill ofstopi,
°g þessum ummælum H. ber ekki
vel saman við aðrar uppl., sem koma
jram hér að neðan. Ef að vanda lætur,
kemur slíkur ofstopi ekki sízt fram á
heimili, hvað þá heldur þegar ölvun á
i hlut.
u ^.ns °S að framan getur, kvæntist
1- síðast á árinu 1951 Á. heit. H-dótt-
Ur> en þau voru búin að þekkjast frá
unglingsárum og höfðu „verið saman“
una 0g tíma, en ekki þess á milli.
hambúð þeirra hjóna inun frá upp-
a * hafa verið talsvert skrykkjótt,
er*da bæði nokkuð ofsafengin í skapi.
Hll* einatt mjög lítið til, að þau færu
að nfast.
^ ar H. löngum allafbrýðissamur og
átti það þá til að hlaupast á brott af
heimilinu í vonzku, ef honum þótti
sér misboðið, og koma þar ekki nokkra
daga, og einu sinni skipti það a. m. k.
vikum. Það mun einnig hafa komið
fyrir, að húsmóðirin hvarf með líkum
hætti af heimilinu, en sennilega að-
eins sem undantekning og af öðrum
ástæðum.
Ástæða er til að ætla, að Á. heit.
hafi drukkið þó nokkuð, a. m. k. með
manni sínum, en hann segir, að það
hafi hún gert líka að sér fjarverandi,
a. m. k. upp á síðkastið, og nefnir
hann í því sambandi aðra kvenmenn,
sem væru drykkjufélagar hennar. Kem-
ur að vísu heim, að þar er um
drykkjusjúkl. að ræða og það á tals-
vert háu stigi, en þarna er H. einn til
frásagnar, svo ekki verður nema tak-
markað lagt upp úr því. Segir hann, að
þeim hjónum hafi oft orðið mjög
sundurorða um þessi atriði.
Hvað sem um tilefnið er, verður ekki
um það villzt, að sambúð þeirra hef-
ur verið mjög brösótt, t. d. svo, að
nábúunum þykir ekkert tiltökumál, þó
úr ibúð þeirra heyrist skarkali, vein
og slagsmálalæti, og það ekki vera
tilefni til afskipta eða íhlutunar.
Er yfirleitt að sjá, að sambúð þeirra
hafi verið á heldur lágu mannlegu
stigi, og það jafnvel þó lítt sé leggj-
andi upp úr, hvað þá byggjandi á, get-
sökum hans og grunsemdum á hend-
ur konunni um óviðurkvæmilegan
kunningsskap við aðra menn.
Ekki telur H., að sambúð þeirra
hjóna hafi verið neitt versnandi, a.
m. k. svo teljandi sé. Þetta hafi alltaf
gengið í bylgjum. Ekki vill hann ganga
inn á, að þeim hafi verið gjarnt til
ryskinga eða slagsmála, en löðrungar
hafi fokið á báða bóga, einkanlega og
eiginlega eingöngu, ef vín hafi verið
um hönd haft. Ekki koma þessi um-
mæli nema miðlungi vel heim við frá-
sögn nágrannanna, sem vitnað er í hér
að ofan. Sagði H. það hafa farið sér-
lega „illa í sig“, hvað kona hans varð
flangsgefin, þegar hún var drukkin.
Þau ummæli hans er ekki unnt að stað-
festa eða hrekja, en ekki er byggjandi
á þeim, þvi eins getur verið, að þetta
sé sjónarmið hins afbrýðisama, sem