Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1965, Side 106
hus a Sven. Og leidriette pa enn christnina, siges det i HeiSreks saga om
Inges handlinger i den følgende tid - eyddi hann pa enn usidum morg-
um, svarer i Orkn. hertil. En væsentlig afvigelse mellem de to frem-
stillinger er egentlig kun, at Sven ifølge HeiSreks saga gik ud og blev
dræbt, medens han i Orkn. bliver indebrændt. I HeiSreks saga bliver
kun hirden brændt inde.
At fremstillingen i HeiSreks saga skulle være bygget op over Orkn.s
langt mere kortfattede skildring må anses for utænkeligt, medens det
omvendte ville være særdeles let at forklare. Ved en sådan koncentra-
tion af fremstillingen i HeiSreks saga ville også den omtalte afvigelse
mellem de to værker let kunne fremkomme. Da Orkn. imidlertid må
dateres til tiden omkring 1200,35 er denne mulighed udelukket, og til-
bage bliver antagelse af fælles kilde. Dennes fremstilling kan antages at
have været omtrent identisk med HeiSreks saga; dog er det fristende
at formode, at Hkr.s omtale af Hakon gengiver det fælles forlæg mere
troværdigt end kongekrøniken, som kun omtaler denne konge indirekte.
Tekstsammenligningen har da her som i de foregående tilfælde ført til
det resultat, at den af Lauritz Weibull fremsatte opfattelse af konge-
krøniken i HeiSreks saga som et kompilationsarbejde, bygget på en
række kendte fremstillinger, må anses for højst usandsynlig. Krønike-
forfatteren måtte i så fald have støttet sig til både Historia Norvegiæ,
Orkneyinga saga, Snorris selvstændige Olafs saga, Heimskringla og
Knytlinga saga, men han ville alligevel herved kun være kommet i be-
siddelse af en mindre del af de oplysninger, han giver, og at han skulle
have udfyldt hullerne ved benyttelse af mundtlig overlevering eller ved
fantasiens hjælp, må anses for utænkeligt. Konklusionen må være, at
slægtskabet mellem kongekrøniken og de nævnte værker beror på be-
nyttelse af en fælles kilde.
Undersøgelsen har ikke givet anledning til at antage, at kongekrøniken
har ændret sit forlæg i væsentlig grad, omend den bevarede tekst på
enkelte punkter må anses for forvansket, hvilket den på disse steder også
umiddelbart giver indtryk af at være (omtalen af Erik Bjørnssons sønner
Ønund og Bjørn samt af Hakon). Den verbale overensstemmelse mellem
på den ene side kongekrøniken, på den anden side Historia Norvegiæ og
35 F. Jonsson, Litt. Hist. II, 2. udg., p. 650.
106