Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1965, Side 171
indtaget sin plads, men i en fortegnelse over Vilhelms og Roberts for-
fædre hørte han naturligvis ikke hjemme. Et tilsvarende argument gælder
med hensyn til B. Fgsk.s opregning må følgelig anses for den nøjagtigste
gengivelse af B, mens Hkr. I har ændret dispositionen.
Storms antagelse, at HNs jarlerække skulle være hentet fra Genealogia
ducum Normannorum, har sammenligningen af HN med de islandske
skrifter gjort overflødig. HNs tilknytning til den islandske tradition er alt
for tydelig til at tillade en sådan antagelse. Da HN således må antages
at have hentet sin normannisk-engelske hertug- og kongerække fra et nor-
rønt værk (A), vil det være naturligt også at føre meddelelsen om, at
Merlin-spådommen om le o justitiæ gjaldt Henrik I, tilbage på A, således
at det bliver A, der viser tilknytning til normannisk-engelsk historieskriv-
ning. Den omstændighed, at HN standser slægtsopregningen med Hen-
rik I (1100-1135), tyder på, at A’s affattelsestid falder før 1135. Det
er bemærkelsesværdigt, at HNs engelske kongerække standser på nøjag-
tig samme tidspunkt som den svenske kongekrønike i HeiSreks saga, og
lige så bemærkelsesværdigt er det, at de norrøne værker (OH-Hkr.-
Kn.), der sammen med HN viser tilknytning til A ved skildringen af de
normanniske hertuger, er de samme, som viser slægtskab med frem-
stillingen i HeiSreks saga (jvf. kap. II). Jeg må på dette grundlag anse
det for berettiget at identificere A med Ari Borgilsson, der ifølge Hkr.-
prologen omtalte engelske konger i sin bok. Som tilfældet var ved ana-
lysen af HeiSreks saga, har undersøgelsen også denne gang givet som
resultat, at Knytlinga saga følger Aris tekst mere nøjagtigt end noget
andet værk, bortset fra HN.
Det er ovenfor (p. 162) nævnt, at den i Genealogia ducum Normannorum
givne meddelelse om, at Olaf den Hellige støttede Knud den Store ved
erobringen af England, går tilbage på Guillaume de Jumiéges, og samme
opfattelse møder vi i dansk historieskrivning.74 Denne oplysning er da i
74 I sin skildring af Knud den Stores kampe i England viger Saxo af fra sin hoved-
kilde, Adam af Bremen, og beretter, hvorledes Knud kalder Olaf Haraldsson til
hjælp. Saxonis Gesta Danorum, ed. Olrik-Ræder, p. 285 f. Jørgen Olrik oplyser i sin
kommentar (Sakses Danesaga I—II, p. 525), at „Denne ganske urigtige Fremstilling
er bygget paa Adam af Bremen og Roskildekrøniken.** Dette er ikke rigtigt; Roskilde-
krøniken følger her i alt væsentligt Adam, og ingen af dem har den ovennævnte
oplysning. Jvf. Ove Moberg, Olav Haraldsson, Knut den store och Sverige, p. 60 ff.