Bibliotheca Arnamagnæana - 01.06.1965, Page 178
skildringen af Olaf den Helliges dåb.14 Foruden de islandske hjemmels-
mænds fortælling, der gik ud på, at Olaf var blevet døbt allerede som
barn, har to overleveringer, som begge fortalte om Olafs dåb i voksen
alder, været Th. bekendt, og han har ment at måtte give disse fortrinet:
... tune constat eum fuisse provectioris ætatis, quam illi (o: islændingene)
dicant,15 quibus maxime in hujus modi credendum est. Nec mirum de
Olavo hoc contigisse in illa terra, ubi nullus antiquitatum unquam scriptor
fuerit, eum idem scribat beatus Hieronymus de Constantino magno ...
Illa terra må være Island,16 og så vidt Th. véd, har overhovedet ingen
nedskrivning af overleveringen fundet sted dér.
Også af norske kilder øser Th.; bl. a. hans oplysninger om kirke- og
klosterbygning og visse personalhistoriske data må skrive sig herfra.17
Blandt disse norske kilder har i det mindste én været skriftlig, nemlig
den Catalogus regum Norwagiensium, som Th. selv henviser til ved an-
givelsen af Knud den Stores, Svens og Hakons regeringstid.18 Om nogen
større samlet behandling af det emne, Th. tog op, kan der dog næppe
have været tale. Dette synes allerede at fremgå af ordene i prolog og
epilog, hvor forfatteren som grund for sit beskedne værks fremkomst
anfører, at næppe noget folk er så råt og udannet, at det ikke har over-
leveret efterslægten nogle beretninger om forfædrene; hellere havde Th.
set, at en anden havde fortalt herom, men da ingen hidtil har gjort det,
vil han dog foretrække selv at udføre dette arbejde fremfor at slet ingen
tager opgaven op.19
Skønt der her som i HNs prolog er tale om faste vendinger, der atter
og atter mødes i tidens værker, må man dog udfra disse ord slutte, at
Th.s værk, i hvert fald for hovedpartens vedkommende, er et originalt
litterært arbejde, og endvidere fremkommer forfatteren andetsteds, ved
omtalen af Olaf den Helliges endeligt, med bemærkninger, som afgørende
14 MHN, p. 22 f.
15 Formuleringen quam illi dicant {MHN, p. 232), som findes i AS, må antages
at repræsentere originalen. De afvigende formuleringer i KLM - K: quemadmodum
illi dieunt, L: quomodo illi dieunt, M: eum (rettet fra qui) illi dicant - må sikkert
betragtes som rettelser.
16 Således også S. Beyschlag, Konungasogur, p. 126 f. A. O. Johnsen {op. cit.,
p. 15) og Bj. ASalbjamarson {op. cit., p. 6) identificerer illa terra med Norge.
17 Storm i MHN, p. XI; A. O. Johnsen, op. cit., p. 23 f.
18 MHN, p. 44.
19 Ibid., pp. 3 og 68.
178