Úrval - 01.02.1962, Side 21

HVORKI LÍFS NÉ LIÐINN
29
annaS en þjáningar og dauði
væri framundan.
En ýmsir kaþólskir hafa vilj-
að fá á þessu nánari skýringu og
spyrja, hvaða læknisaðgerðir
falli undir það, sem páfinn kall-
aði „öll tiltæk ráð“. En mér virð-
ist sem flestir viðurkenni, að
næringargjöf i æð, til dæmis,
falli undir þennan flokk.
Aðstæður í einstökum tilvik-
um hljóta þó að ráða meiru en
almenn regla, enda segir Faðir
Gerald Kelly: „í sumum tilfell-
um er vitagagnslaust að reyna að
treina lífið i sjúklingnum, og
undir þeim kringumstæðum er
ekki hægt að skylda neinn til að
nota einhverja sérstaka læknis-
aðgerð.“
Dr. Rynearson er á þeirri skoð-
un, að séu læknir, sjúklingur og
aðstandendur hans sammála um,
að frekari barátta sé vonlaus, þá
eigi hjiikrunarliðið fyrst og
fremst að einbeita sér að þvi, að
lina þjáningar sjúklingsins.
Vera má, að sumir andmæli
þessu með því að spyrja: „Er
ekki með þessu verið að grípa
fram fyrir hendurnar á guði al-
máttugum?“ En ég mótmæli
þeirri ákæru. Ef hægt er að tala
um, að gripið sé fram fyrir
hendurnar á almættinu i þessum
efnum, þá má ekki síður nota
þá ákæru gegn þeim aðilum, sem
leggja sig fram um að lengja
slokknandi líf með hvers konar
ráðum.
Dr. Rynearson kveðst vera til-
búinn að svara spurningunni:
„Hvað mundir þú gera, ef náið
skyldmenni þitt væri einn slík-
ur vonlaus sjúklingur?“ Hann
svarar þessari spurningu þannig:
„Það hefur einmitt komið fyrir
konu í fjölskyldu minni að sýkj-
ast af bráðum og ólæknandi
sjúkdómi. Við létum hana liggja
heima og lögðum aðaláherzlu á,
að hún þjáðist sem minnst, áður
en hún fengi hvíldina.“
Að endingu skal enn vitnað i
Pius páfa XII, en hann sagði
þessi eftirtektarverðu orð árið
1957:
„Lög þjóðfélagsins eru á móti
því, að nolckuð sé gert, sem flýti
fyrir dauða sjúklings, — að hon-
um sé veittur líknardauði. En að
beiðni sjúklingsins ætti að vera
leyfilegt að nota deyfilyf til að
koma í veg fyrir þjáningar, jafn-
vel þótt það flýti fyrir dauðan-
um.“
BIÐ þess ekki, að allt gerist svo sem þú vilt, heldur skal það
vera vilji þinn, að allir hlutir gerist eins og þeir gerast, og þá
munt þú verða hamingjusamur. — Epiktet.