Úrval - 01.02.1962, Side 40

48
ÚR VAL
an og austan á íslandi. Hann var
og mikill vin Jóns biskups Vil-
hjálmssonar á Hólum og fær af
honum meöal annars ráðs-
mennsku staðarins á Hólum um
eitt ár.
Loptur og Ingibjörg áttu fjög-
ur börn: Ólöfu, Þorvarð, Eirík
og Soffíu. Þau eru talin upp í
gjafabréfinu frá 1430. Árið 1432
gekk bólusótt hér á landi. Ætla
menn, að bæði hjónin, Loptur
og Ingibjörg, hafi dáið úr þeirri
sótt, því að eftir það er þeirra
hvergi getið i fornum skjölum.
Ekki er neitt víst um fæðing-
arár barna Lopts ríka. Vitað er
þó, að hann er kvæntur Ingi-
björgu, konu sinni, 1417 og
ekki fyrr en 1410. Ólöf er með
elztu börnum þeirra og gæti því
verið fædd um 1417. Ýmsar
sagnir eru til um Ólöfu frá upp-
vaxtaiárum hennar i föðurgarði
(Skarði). í Árbókum Esphólíns
segir, að Illugi nokkur, er kall-
aður var svarti, vel mannaður,
varð sveinn Lopts og komst í
kærleika við Ólofu og átti með
henni dóttur, er Ástríður hét. Sú
mátti eigi kalla Ólöfu móður
sína, og sendi hún hana vestur,
en síðan átti hún son með Illuga,
er Sigvaldi hét, og kenndi hún
hann þjónustumey sinni, en lét
hann samt alast upp með sér.
Löngu seinna, er Ólöf var að
kirkju og gekk til skrifta, tók hún
af sér skart sitt og kvensilfur og
lagði i stokk eða kistu, eins og
venja var til, áður en hún gekk
inn í kórinn fyrir prest. Var
Hlugi, sveinn hennar, þar nálægt
ásamt öðrum sveinum og skoð-
uðu silfrið. Á Illugi þá að hafa
sagt: „Piltar, ætli þér ekki hann
sé mikils háttar, sem á fyrir
fylgikonu hana þá arna!“ — En
orðin heyrðust eða bárust lengi'a
en til var ætlazt, svo að hann
varð hræddur og flýði. Þá spurði
sveinn Ólafar, hvort eigi skyldi
veita honum eftirför. En hún
kvað lítilmannlegt að elta einn
einstæðingsmann, og varð ei af
eftirförinni.
„Ólöf var kona stórmannleg,"
segir Esphóiín, en í ritgerð Jóns
Gissurarsonar stendur þetta í
kaflanum um börn Lopts ríka:
„Þau áttu meðal annarra barna
dóttur, sú er nefnd Ólöf Lopts-
dóttir, mjög skaphörð, mikilhæf
kvinna.“
En það er um Sigvalda þenn-
an að segja, að hann var með
Ólöfu, eftir að hún giftist, og
fíflaði þá Þuriði nokkra, hand-
gengna þjónustumey Ólafar og
bróðurdóttur manns hennar, og
strauk með hana austur á land.
Er sagt, að Ólöf léti hlýða að
nema stúlkuna í brott án þess
að veita eftirför, og sá hún
þannig um, að sem minnstar
sagnir færu af honum. Jón .Giss-